Kees Moeliker www.moeliker.com

Time 2021-09-14 21:18:19

Web Name: Kees Moeliker www.moeliker.com

WebSite: http://moeliker.wordpress.com

ID:193454

Keywords:

Moeliker,Kees,www,

Description:

Op zondag 28 maart 2021 sprak ik in het radioprogramma Vroege Vogels de volgende column uit (hij is hier ook te beluisteren):[Dit is de uitgeschreven tekst]Bijna twaalf jaar geleden, op 3 mei 2009, sprak ik voor deze microfoon een column uit met de titel ‘De McFlurry Egel’. Ik citeer de eerste alinea: ‘Een van de weinige verslavingen die ik heb, is de McFlurry. Dat is een vanille-ijsje waar ze (nog meer) zoetigheid op strooien en er vervolgens doorheen draaien, M M’s bijvoorbeeld. Heerlijk! Als ik in de buurt ben van een vestiging van de hamburgergigant die ze verkoopt, dan val ik er voor. Ik heb deze zwakte lang voor me gehouden, maar nu kom ik er mee naar buiten vanwege 2009, het Jaar van de Egel.’ Deze bekentenis kwam voort uit mijn zorg om egels die op zoek naar restjes ijs met hun kop vast kwamen te zitten in de taps toelopende plastic ‘kraag’ van achteloos weggeworpen McFlurry-verpakkingen. Ze verdronken verblind of verhongerden langzaam. Die column en het eerste officiële Nederlandse McFlurry-slachtoffer (uit 2007) dat we compleet met die ellendige ijsbeker op zijn kop in het Natuurhistorisch Museum Rotterdam exposeren, heeft veel mensen aan het denken gezet over de invloed van zwerfafval op het leven van dieren. De aandacht voor de dode egels leidde er zelfs toe dat McDonalds de opening in de vermaledijde plastic kraag verkleinde zodat er geen volwassen egelkoppen meer in passen. Helaas bemoeilijkte die aanpassing ook voor mensen het uitlepelen van ijs en trokken consumenten de kraag van de beker. Die losse kragen zagen we vervolgens terug op de koppen van stadsduiven. Gelukkig heb ik nu positief nieuws. Toen ik vorige week sinds lange tijd mijn ijshonger weer eens met een McFlurry® stilde, geloofde ik mijn ogen niet: de ijsbeker is compleet van karton en de kraag, die voorkomt dat de M M’s bij het vermalen over de rand spetteren, is inklapbaar. Het is een sterk staaltje verpakkingsontwerp waardoor de McFlurry-egel na veertien jaar nu echt natuurhistorie is.Nu deze ellende achter de rug is, dreigt er een nieuw afvalprobleem dat zijn weerga niet kent: de coronamondkapjes die in het milieu terechtkomen. Voortkomend uit hun project ‘Plastic Spotter’ waarbij ze samen met vrijwilligers vanuit kano’s drijfvuil uit de Leidse grachten vissen, publiceerden de biologen Auke-Florian Hiemstra en Liselotte Rambonnet afgelopen week het eerste wetenschappelijke wereldwijde overzicht van de invloed van COVID-19 afval op dierenleven. Ze documenteerden 28 gevallen (het topje van de ijsberg) waarbij vooral vogels maar ook krabben, honden, een vis, een vleermuis een aap en (jawel!) ook een egel in mondkapjes of latex handschoenen verstrikt raakten of dat zwerfafval opaten. In het Natuurhistorisch Museum Rotterdam hebben we inmiddels een zilvermeeuw met zijn poot verstrikt in het elastiek van een mondkapje. Hij neemt in de tentoonstelling ‘Dode dieren met een verhaal’ als de Mondkapmeeuw de prominente rol van de McFlurry-egel over, met dezelfde boodschap: gooi je rotzooi niet op straat!Hiemstra, A.-F., Rambonnet, L., Gravendeel, B. Schilthuizen, M. 2021 The effects of COVID-19 litter on animal life Animal Biology: doi.org/10.1163/15707563-bja10052  Op zondag 13 december 2020 sprak ik in het radioprogramma Vroege Vogels deze column uit: (hij is hier ook terug te luisteren):Elk jaar is het binnenhalen van de kerstboom bij mij thuis een hoogtepunt. Allereerst omdat ik dan eindelijk het ski-luik van mij Saab kan gebruiken – een klepje in de achterbank dat een open verbinding creëert met de achterbak. Volgens mijn garagist bedoeld voor het vervoeren van ski’s – die zonder dat luik alleen op het dak passen – maar ik prik de Nordmann er doorheen. Elke auto zou zo’n kerstbomenluik moeten hebben.In huis begint het echte feest. De boom krijgt zijn plaats en mijn vrouw en kinderen gunnen mij een halve middag intiem contact met de nog maagdelijke spar. Geconcentreerd observeer ik welke beestjes uit de langzaam opwarmende boom tevoorschijn komen. Dat doe ik al jaren. Mijn kerstboombeestjesboekhouding zal ooit een doorwrochte publicatie worden. De boom van 2020 leverde slechts een spinnetje op, een ordinaire kruisspin. Maar ik heb jaren gehad dat er een horde lieveheersbeestjes over het parket kroop of een nest met rupsen. Mijten en teken hebben we ook met de kerstboom naar binnen gehaald, en in 2017 kropen er springstaarten uit de kluit. Vorig jaar kwamen er twee ‘vliegjes’ tussen de takken vandaan, maar die heb ik niet kunnen vangen. Mijn voorlopige conclusie is dat de kenners die van 25.000 beestjes per boom spreken overdrijven, maar je verhoogt in december met de kersboom hoe dan ook de biodiversiteit in huis.Het wachten is natuurlijk op iets bijzonders, zoals de zaaguil (Aegolius acadicus) die eind november werd gevonden in de 23 meter hoge spar die met het oog op de feestdagen voor het Rockefeller Center in New York was neergezet. Het arme 20 centimeter grote uiltje was verstijfd van schrik blijven zitten toen de boom in een boreaal bos werd omgezaagd. Pas twee dagen later en 300 kilometer zuidelijker werd hij in hartje Manhattan ontdekt.Omdat onze krap anderhalve meter hoge Nordmann ook dit jaar geen uil herbergde, fiets ik even langs de Coolsingel waar voor het Rotterdamse stadhuis al sinds jaar en dag in de decembermaand een reusachtige kerstboom staat. Je weet maar nooit. Sinds zusterstad Oslo de jaarlijkse donatie staakte, is de herkomst van de boom mij onduidelijk. Toch hoop ik dat er een dwerguil afkomstig uit Scandinavië tussen de met ledlampjes verlichte takken zit. Vol goede moed schop ik drie keer tegen de sokkel. Niets. Zelfs ‘Djuuu, Djuuu, Djuuu, Djuuu’ ontlokt geen reactie. Ook een perfecte imitatie van een meer voor de hand liggende lokale bosuil – ‘Oe-oe-oe, Oe-oe-oe, Oe-oe-oe, Oe-oe-oe’ – levert niets op, behalve verbaasde blikken van voorbijgangers.Op 18 september 2020 werden voor de dertigste keer de Ig Nobelprijzen voor prestaties die mensen eerst laten lachen en daarna aan het denken zetten uitgereikt. Vanwege de Covid-19 pandemie vond de ceremonie niet in Sanders Theatre van de Harvard Universiteit plaats maar werden de prijzen online uitgereikt. Hiervan werd een vijf kwartier durend verslag uitgezonden, met behalve de zeer ingenieuze virtuele prijsuitreiking door echte Nobelprijswinnaars, ook de gebruikelijk ingrediënten, zoals een mini-opera (dit jaar getiteld Dream, Little Cockroach ), 24/7 lezingen en het gedoseerd gooien van papieren vliegtuigjes.Ig Nobel Akoestiekprijs 2020[AUSTRIA, SWEDEN, JAPAN, USA, SWITZERLAND]Stephan Reber, Takeshi Nishimura, Judith Janisch, Mark Robertson en Tecumseh Fitch, voor het laten brullen van een vrouwelijke Chinese alligator in een luchtdichte kamer gevuld met lucht die verrijkt is met helium.’Referentie: A Chinese Alligator in Heliox: Formant Frequencies in a Crocodilian, Stephan A. Reber, Takeshi Nishimura, Judith Janisch, Mark Robertson, and W. Tecumseh Fitch, Journal of Experimental Biology, vol. 218, 2015, pp. 2442-2447.‘het bedenken van een methode om narcisten te identificeren op basis van hun wenkbrauwen.’Referentie: Eyebrows Cue Grandiose Narcissism, Miranda Giacomin and Nicholas O. Rule, Journal of Personality, vol. 87, no. 2, 2019, pp. 373-385.‘omdat hun diplomaten midden in de nacht stiekem bij elkaar aanbelden en vervolgens wegrenden voordat iemand de kans had om de deur open te doen.’Ig Nobel Natuurkundeprijs 2020[AUSTRALIA, UKRAINE, FRANCE, ITALY, GERMANY, UK, SOUTH AFRICA]‘het experimenteel vaststellen wat er gebeurt met de vorm van een levende regenworm als men de regenworm met hoge frequentie laat trillen.’Referentie: Excitation of Faraday-like body waves in vibrated living earthworms, Ivan S. Maksymov and Andriy Pototsky, Scientific Reportsvolume10, Articlenumber:8564(2020)Ig Nobel Economieprijs 2020[UK, POLAND, FRANCE, BRAZIL, CHILE, COLOMBIA, AUSTRALIA, ITALY, NORWAY, ITALY]Christopher Watkins, Juan David Leongómez, Jeanne Bovet, Agnieszka Żelaźniewicz, Max Korbmacher, Marco Antônio Corrêa Varella, Ana Maria Fernandez, Danielle Wagstaff en Samuela Bolgan, voor‘het kwantificeren van de relatie tussen de nationale inkomensongelijkheid van verschillende landen en de gemiddelde hoeveelheid tongzoenen.’Referentie: National Income Inequality Predicts Cultural Variation in Mouth to Mouth Kissing, Christopher D. Watkins, Juan David Leongómez, Jeanne Bovet, Agnieszka Żelaźniewicz, Max Korbmacher, Marco Antônio Corrêa Varella, Ana Maria Fernandez, Danielle Wagstaff, and Samuela Bolgan, Scientific Reports, vol. 9, article no. 6698, 2019.(奚广安) Xi Guang-An, (莫天祥) Mo Tian-Xiang, (杨康生) Yang Kang-Sheng, (杨广生) Yang Guang-Sheng en (凌显四) Ling Xian Si, vijf professionele huurmoordenaars in Guangxi, China, die‘op de volgende manier een contract voor een hit (een moord uitgevoerd voor geld) organiseerden: nadat hij betaling had geaccepteerd om de moord uit te voeren, besteedde Xi Guang-An de taak vervolgens uit aan Mo Tian-Xiang , die de taak vervolgens uitbesteedde aan Yang Kang-Sheng, die de taak vervolgens uitbesteedde aan Yang Guang-Sheng, die de taak vervolgens uitbesteedde aan Ling Xian-Si, waarbij elke nieuw aangestelde huurmoordenaar een kleiner percentage van de vergoeding ontving, en uiteindelijk niemand daadwerkelijk een moord pleegde.’‘het verzamelen van bewijs dat veel entomologen (wetenschappers die insecten bestuderen) bang zijn voor spinnen, wat geen insecten zijn.’‘het diagnosticeren van een lang niet-(h)erkende medische aandoening: misofonie het ervaren van heftige negatieve emoties bij het horen van andere mensen die kauwgeluiden maken.’Referentie: Misophonia: Diagnostic Criteria for a New Psychiatric Disorder, Arjan Schroder, Nienke Vulink, and Damiaan Denys, PLoS ONE, vol. 8, no. 1, 2013, e54706.Referentie: Cognitive Behavioral Therapy is Effective in Misophonia: An Open Trial, Arjan E., Schröder, Nienke C. Vulink, Arnoud J. van Loon, and Damiaan A. Denys, Journal of Affective Disorders, vol. 217, 2017, pp. 289-294.Ig Nobel Medisch-Onderwijsprijs 2020[BRAZIL, UK, INDIA, MEXICO, BELARUS, USA, TURKEY, RUSSIA, TURKMENISTAN]Jair Bolsonaro, Boris Johnson, Narendra Modi, Andrés Manuel López Obrador, Alexander Lukashenko, Donald Trump, Recep Tayyip Erdogan, Vladimir Putin en Gurbanguly Berdimuhamedow, voor‘het gebruik van de Covid-19 pandemie om de wereld te onderwijzen dat politici een directer effect kunnen hebben op leven en dood dan wetenschappers en artsen.’Dit is de tweede Ig Nobelprijs voor Alexander Loekasjenko. In 2013 werd de Ig Nobelprijs voor de vrede gezamenlijk toegekend aan Alexander Loekasjenko, omdat hij in het openbaar te applaudisseren wettelijk verbood, EN aan de Wit-Russische staatspolitie voor het arresteren van een eenarmige man wegens applaudisseren.Metin Eren, Michelle Bebber, James Norris, Alyssa Perrone, Ashley Rutkoski, Michael Wilson en Mary Ann Raghanti, voor‘het aantonen dat messen die zijn gemaakt van bevroren menselijke uitwerpselen niet goed werken.’Op zondag 30 augustus 2020 sprak ik in het radio 1 programma Vroege Vogels de volgende column uit: [hij is hier binnenkort ook te beluisteren]Deze zomervakantie verruilde ik corona-hotspot Rotterdam voor de Oostenrijkse Alpen. Puur gevoelsmatig leek mij de frisse berglucht in Tirol te verkiezen boven een zeebries op een overvol Hollands strand. Het was immers al après-ski seizoen en de bergpaadjes zouden het domein zijn van de wat oudere natuurliefhebber op wandelschoenen. Het was er inderdaad heerlijk rustig. Behalve mondkapjes en desinfectiegelpompjes in winkels deed mij niets aan het loerende virusgevaar denken. Terwijl de kinderen zwommen in smeltend gletsjerijs, speurde ik naar vogels. Hoewel de raven, waterspreeuwen, citroensijzen en beflijsters mijn vogelaarshart natuurlijk sneller lieten kloppen, was ik vooral onder de indruk van de huismussen. Bij vrijwel elke Bauernhof, mesthoop en op elk kippenhok en dorpsplein zaten ze. In de grote stad Innsbruck aten ze de slagroom van mijn Apfelstrudel. Mijn kinderen – opgegroeid met halsbandparkieten, stadsduiven en slechtvalken – bekeken de mussenweelde met verbaasde ogen en vroegen ‘Wat zijn dat voor vogels?’. Terugrijdend over de Autobahn mijmerde ik over de teloorgang van de huismus die ik in Nederland van nabij heb meegemaakt. Wat is er misgegaan met de leefomgeving die mussen en mensen delen? Weer thuis word ik op mijn wenken bediend. Tussen de post ligt ‘Limosa’ – het tijdschrift van de Nederlandse Ornithologische Unie en Sovon Vogelonderzoek Nederland – waarin Willem van Manen 42 jaar systematisch huismustellen tegen het licht houdt. Hij analyseerde daarvoor de zogenaamde Punt-transect-tellingen die jaarlijks verspreid over het hele land in de laatste twee weken van december plaatsvinden. Het is zeg maar de Tuinvogeltelling voor gevorderden. Vanaf 1978, toen de eerste tellingen werden gedaan, nemen de mussenaantallen jaarlijks gestaag af met ongeveer 1,8 procent. Op volledig bebouwde telpunten ging de afname sneller (4,2 procent). Op het platteland zit het kwaad in de schaalvergroting – het verdwijnen van het kleine, gemengde agrarische bedrijf – en de opkomst van snijmais ten koste van rogge en haver. Voor wat betreft de stad concludeert ook deze studie dat het gebrek aan insecten als voer voor nestjongen een belangrijke oorzaak van de aantalsafname is. En dat heeft weer alles te maken met de aanleg van onderhoudsvrij openbaar groen en het betegelen van tuinen. Het is allemaal te stenig, te kaal en te netjes geworden voor de mus.Ook deze week verscheen er een studie van de Universiteit van Hasselt die aantoonde dat stadskinderen die opgroeien in een groene(re) woonomgeving een beduidend hogere IQ-waarde scoorden dan kinderen met minder groen om het huis. Bij drie procent meer groen binnen drie kilometer van huis, tikt de IQ-teller er 2,6 punten bij. En het goede nieuws is ook dat die verhoogde intelligentie niet(s) te maken heeft met opleidingsniveau en inkomen van de ouders. Het draait dus echt om het leefmilieu. Deze Vlaamse intelligentiestudie is het zoveelste bewijs dat de nabijheid van natuur leven en welzijn van de mens positief beïnvloedt.Dat het in de afgelopen 40 jaar bergafwaarts is gegaan met de huismus geeft te denken. Anders dan de raaf, waterspreeuw, citroensijs en beflijster is de huismus als cultuurvolger een uitmuntende graadmeter voor een gezonde leefomgeving. Mussen op straat, daar word je wijzer van!Op zondag 14 juni 2020 sprak ik deze column uit in het radioprogramma Vroege Vogels : [hij is hier ook terug te luisteren]Hij moet het met een eenvoudige gedenkplaat doen, maar als Edwin Beard Budding – de uitvinder van de grasmaaier – een standbeeld had gehad, dan was hij deze week vast en zeker van zijn sokkel getrokken. De grasmaaier, die kan echt niet meer. Gepatenteerd in Engeland 1830 als mechanische vervanger van de zeis, sikkel en grazende geiten, bracht de uitvinding uitkomst voor het millimeteren van golfbanen en voetbalvelden. Tegenwoordig is het een machine die elke vorm van wildgroei coupeert. Er zijn nu cirkelmaaiers, klepelmaaiers, zitmaaiers, robotmaaiers en – de ergste van allemaal – bosmaaiers, een soort staafmixer voor de moeilijke hoekjes. Vanwege het onuitroeibare ‘Alles Moet Kapot’ is er zelfs een in Amerika gepatenteerde motormaaier die via de uitlaatgassen een chemisch goedje vernevelt dat insecten doodt en, afhankelijk van het gifmengsel, ook ongewenste vegetatie uitroeit. Tel uit je winst. Het maaien beperkt zich niet tot het gras van suffe gazons en speelweiden, nee ook bloemrijke bermen en braakliggende terreinen gaan onder het mes. Daar waar zich straatgras en andere flora tussen stoeptegels vertoont en maaimachines kansloos zijn, wordt zwaarder geschut ingezet: zogenaamd milieuvriendelijke stoomspuiten en – jawel – vlammenwerpers. Zelfs voor je eigen straatje of tuinpad zijn er de ‘Thermoflamm Bio Classic’ (op gas), de ‘Thermo Kill Trio’ (elektrisch), en de ‘Green Power Evolution’ (ook elektrisch). De strijd tegen alles wat zich boven het maaiveld vertoont, is big business en dat allemaal onder het mom van ‘groenbeheer’.De coronacrisis leerde mij dat het anders kan en dat zelfs saaie gazons kunnen opfleuren. Vanuit mijn vrijwillige isolatie in het Natuurhistorisch Museum, waar ik werk, kijk ik uit op het Rotterdamse Museumpark. Daar werd vlak voor het paasweekend een hek omheen gezet, omdat de picknick- en andere coronaparty’s niet meer te handhaven waren. De trieste aanblik van een stadspark zonder mensen veranderde opvallend snel in een park met bloemrijk grasland. Doordat ook de motormaaier wegbleef, bloeiden de madeliefjes en paardenbloemen op tot een ongekende oppervlaktedekking. Ze stonden overal, dicht opeen en het gonsde er van de wilde bijen en zweefvliegen. Toen begin juni de coronamaatregelen versoepelden, de musea weer openden en het hek verdween, werd het gras met bloemen en al gemaaid. Alles was weer ‘zoals het hoort’ – kort en netjes – ongetwijfeld volgens een door de gemeentelijke groenbeheerders goedgekeurd maaiprotocol.Positieve uitzonderingen daargelaten, vermorzelt de grasmaaier nog veel te veel spontane natuur in de stad en daarbuiten. Waar stadsbewoners, bioboeren en ecologen de handen ineenslaan om de biodiversiteit naar een hoger plan te tillen, volharden groenbeheerders in achterhaalde ideeën hoe parken, tuinen, bermen en slootkanten er uit moeten zien. Het is tijd voor verandering. Weg met de grasmaaier!Due to the global COVID-19 pandemic, the 25th Dead Duck Day on June 5th, 2020, went back to basics: me, the stuffed duck and a bottle of beer. The same setting as 25 years ago. Despite the low profile and the announcement the special anniversary edition will be postponed till 2021 still five spectators attended. Here is a photographic report. Images by Niels de Zwarte.The 25th Dead Duck Day, on June 5th, will be postponed till 2021. Due to the COVID-19 pandemic, public open air gatherings are not allowed. So be on the lookout for the special (postponed) 25th anniversary edition in 2021.This year, Dead Duck Day will have only two participants – me and the stuffed duck, accompanied by a bottle of beer, just as on the very first Dead Duck Day celebration, 25 years ago. Kees MoelikerOf course everybody is free and invited to have private Dead Duck Day celebrations, anywhere in the world, to commemorate the dramatic death of the duck — and the tragedy of billions of other birds that die from colliding with glass buildings.Photographic and/or video images of the private short Dead Duck Day ceremony in Rotterdam will be posted here and on social media. #DeadDuckDayZondag 23 februari 2020 sprak ik in het radioprogramma Vroege Vogels de volgende column uit: [hij is hier ook terug te luisteren]In plaats van hier voor de microfoon te zitten, beste luisteraars, zoek ik op zondagochtend eigenlijk het liefst mijn topmodellen op. Dat gaat vandaag niet meer lukken, maar ze wachten geduldig tot ik ze uit het zachte kalfsleer rits. De geur van rijke oliën en leren riempjes, het fijne reliëf van de huid, de harde, strakke lijnen of juist de wulpse rondingen winden me op. Ja, mijn verrekijkerverzameling is me dierbaar.Ik heb er bijna honderd en specialiseer me in modellen van de Duitse topmerken Leitz en Zeiss, gefabriceerd vanaf mijn geboortejaar 1960. Het zijn wondertjes van optische en mechanische techniek die ik, hoewel sommigen meer dan een halve eeuw oud, intensief gebruik. Voor vogels kijken in een donker bos is de 7 42 ideaal, in de polder en langs de kust zweer ik bij de 10 40, en in de stad heb ik altijd een compacte, opvouwbare 10 25 in mijn jaszak. Bij zwaar weer neem ik er een waarmee je zelfs kan snorkelen.Hoewel militairen, spionnen en zeevarenden het nut van verrekijkers al vroeg door hadden, heeft het opmerkelijk lang geduurd voordat het optische hulpmiddel ook bij de vogelstudie werd gebruikt. In 1889 verscheen weliswaar in de Verenigde Staten het boekje ‘Birds through an opera-glass’, maar denk nu niet dat vroege vogelkundigen met een toneelkijkertje het veld in gingen. Nee, zij pakten het geweer als ze wilde weten wat er rondvloog. De eerste serieuze vogelstudies waarbij verrekijkers gebruikt werden, zijn nog maar een eeuw oud en pas toen er relatief goedkope Japanse prismakijkers op de markt kwamen, nam het hobbyvogelen een vlucht. De Duitse kwaliteitsoptiek was toen slechts weggelegd voor vogelende notabelen. Mijn eerste verrekijker was een ‘Primax’, een loodzware 7 50, bij elkaar gespaard met auto’s wassen.De verrekijker is de levensgezel van de vogelaar. Samen met het vogelboek, de boterham-met-pindakaas, een thermosfles koffie en een platvink single malt is het een ijzersterke combinatie die in elk geval mij veel natuurgenot heeft gebracht. Kijken, bladeren, slok koffie, vergelijken, beter kijken, bladeren. Het zijn dierbare momenten op een duintop, maar die intieme, individuele natuurbeleving gaat verdwijnen.Afgelopen week kondigde de Oostenrijkse fabrikant van hoogwaardige optische apparatuur Swarovski het nieuwe vogelen aan met de dG die vanaf 1 april verkrijgbaar is. Het is een soort 8 25 verrekijker met een ingebouwde 13-megapixel camera én wifi-hotspot waarmee je dankzij een beproefde identificatie app onmiddellijk op je smartphone ziet welke vogelsoort je in beeld hebt. Andere hippe vogelaars in de buurt kunnen de live stream volgen, en met nog een druk op de knop deel je de waarneming op social media. Ik heb het voor u nog even nagevraagd in Tirol: het is géén grap. De verrekijker 2.0 komt er aan!Nuttige links en bronnen aanklikbaar in de tekstZondag 10 november 2019 sprak ik in het radioprogrammaVroege Vogelsde volgende column uit: Als ik één vogel associeer met het najaar is dat de houtsnip. Dat heeft twee redenen. De eerste is het verenkleed van de steltloper werkelijk prachtig uitgevoerd in alle mogelijke herfsttinten. Het samenspel van de kleuren bruin, zwart en grijs is zodanig dat elke met zorg samengestelde herfsttafel er bij verbleekt. De tweede reden is de najaarstrek. Precies nu, in de eerste twee weken van november, is die op zijn hoogtepunt en trekken er duizenden door ons land. Ze komen uit Scandinavië en Oost-Europa, sommigen van ver achter de Oeral, en zijn onderweg naar Frankrijk, Engeland en Spanje om te overwinteren. Hoewel de houtsnip in zijn broedgebied een schuwe bewoner van bossen is die pas in het schemerdonker actief wordt, is de kans groot dat u er dit najaar midden op de dag een ziet of heeft gezien vooral als u in een grote stad woont. De kans is ook groot dat die houtsnip dood was. Dat zit zo. Ze trekken ’s-nachts en worden door het licht dat nooit dooft steden ingezogen. Wanneer de dag aanbreekt en de vogels vliegend een veilig heenkomen zoeken, blijkt dat ze niet aangepast zijn aan het leven in de stad. Hun ogen staan opvallend ver naar achteren. Dat is een prettige aanpassing voor een op bosgrond broedende vogel dan zie je zonder je kop te bewegen roofvijanden van alle kanten aankomen. Maar helaas is recht vooruit het zicht van de houtsnip ronduit slecht. In de stad vliegen ze zich daardoor vroeg of laat dood, tegen etalageruiten, glazen gevels, in portieken en bushokjes.Afgelopen vrijdag bracht een bezoeker van het Natuurhistorisch Museum een gecrashte houtsnip binnen: “Een soort grutto, hiernaast tegen het gebouw geknald!” zei de man omringd door zijn zichtbaar geschokte gezin. Ik pakte de vogel aan. Hij keek nog kwiek uit zijn grote zwarte ogen, maar het kopje hing al een beetje scheef. Geen goed teken. Binnen een uur was hij dood. Weer een houtsnip minder. Wereldwijd sterven jaarlijks miljarden vogels door botsingen met glazen gebouwen en andere doorzichtige of spiegelende structuren. De oplossing niet meer bouwen met glas, maar natuurinclusief vergt een mentaliteitsverandering bij architecten en stedenbouwkundigen die slechts langzaam indaalt. Lokaal zijn er snelle successen te boeken. Zo bleek uit een recent onderzoek in Polen, waar zich jaarlijks ongeveer een miljoen vogels tegen glazen bushokjes te pletter vliegen, dat bushokjes waarvan de ruiten (clandestien) van graffiti-schilderingen waren voorzien veel minder raamslachtoffers eisten dan brandschone hokjes. Tegen bushaltes waarvan het glas én bespoten én vuil (niet gezeemd) was, botsten nauwelijks vogels. Lieve luisteraars van Vroege Vogels als jullie nu allemaal in je eigen buurt een glazen bushokje met een spuitbus onder handen nemen, dan gaat dat veel raamslachtoffers schelen. Ook de houtsnip is jullie dankbaar.In de nacht van 12/13 september 2019 zijn in het Sanders theater van de Harvard Universiteit in de Verenigde Staten de tien nieuweIg Nobelprijzenuitreikt aan wetenschappers die met hun werk ‘mensen eerst aan het lachen maken en daarna aan het denken zetten’. Het was de 29e Ig Nobelprijs Ceremonie.De prijzen gingen dit jaar (naar onderzoek) naar ‘Pizza en gezondheid’ (Geneeskunde), ‘Scrotum-temperatuur bij Franse postbodes’ (Anatomie), ‘Magnetische kakkerlakken’ (Biologie), ‘Speekselproductie bij kleuters’ (Scheikunde), ‘Klikker-training voor orthopedisch chirurgen’ (Geneeskunde-onderwijs), ‘Een luierverschoonmachine’ (Machinebouw), ‘Het meten van het plezier van krabben bij jeuk’ (Vrede), ‘een pen in de mond die blij maakt, of niet’ (Psychologie) en ‘Vierkante wombat-drollen’ (Natuurkunde).Andreas Voss, hoogleraar infectiepreventie aan het Radboud UMC in Nijmegen, won samen met zijn zoon Timothy en een Turkse collega de Ig Nobel economieprijs voor hun onderzoek naar bacterieoverdracht via bankbiljetten uit verschillende landen.voor het verzamelen van bewijs dat pizza kan beschermen tegen ziekte en dood, mits de pizza in Italië wordt gemaakt en gegeten.REFERENCE: Does Pizza Protect Against Cancer? Silvano Gallus, Cristina Bosetti, Eva Negri, Renato Talamini, Maurizio Montella, Ettore Conti, Silvia Franceschi, and Carlo La Vecchia, International Journal of Cancer, vol. 107, no. 2, November 1, 2003, pp. 283-284.REFERENCE: Pizza and Risk of Acute Myocardial Infarction Silvano Gallus, A. Tavani, and C. La Vecchia, European Journal of Clinical Nutrition, vol. 58, no. 11, November 2004, pp. 1543-1546.REFERENCE: Pizza Consumption and the Risk of Breast, Ovarian and Prostate Cancer Silvano Gallus, Renato Talamini, Cristina Bosetti, Eva Negri, Maurizio Montella, Silvia Franceschi, Attilio Giacosa, and Carlo La Vecchia, European Journal of Cancer Prevention, vol. 15, no. 1, February 2006, pp. 74-76.voor het gebruik van een eenvoudige dierentrainingstechniek ‘clickertraining’ genaamd om orthopedisch chirurgen op te leiden.REFERENCE: Is Teaching Simple Surgical Skills Using an Operant Learning Program More Effective Than Teaching by Demonstration I. Martin Levy, Karen W. Pryor, and Theresa R. McKeon, Clinical Orthopaedics and Related Research, vol. 474, no. 4, April 2016, pp. 945–955.Ig Nobel biologieprijs 2019 [Singapore, China, Australië , Polen, Verenigde Staten, Bulgarije]Ling-Jun Kong, Herbert Crepaz, Agnieszka Górecka, Aleksandra Urbanek, Rainer Dumke en Tomasz Paterek, voor het ontdekken dat dode gemagnetiseerde kakkerlakken zich anders gedragen dan levende gemagnetiseerde kakkerlakken.REFERENCE: In-Vivo Biomagnetic Characterisation of the American Cockroach Ling-Jun Kong, Herbert Crepaz, Agnieszka Górecka, Aleksandra Urbanek, Rainer Dumke, Tomasz Paterek, Scientific Reports, vol. 8, no. 1, 2018: 5140.voor het meten van de ongelijkheid van de scrotumtemperatuur bij naakte en geklede postbodes in Frankrijk.REFERENCE: Thermal Asymmetry of the Human Scrotum Bourras Bengoudifa and Roger Mieusset, Human Reproduction, vol. 22, no. 8, 2007, pp. 2178-2182.voor het schatten van het totale speekselvolume dat een vijfjarig kind per dag produceert.REFERENCE: “Estimation of the Total Saliva Volume Produced Per Day in Five-Year-Old Children” Shigeru Watanabe, M. Ohnishi, K. Imai, E. Kawano, and S. Igarashi, Archives of Oral Biology, vol. 40, no. 8, August 1995, pp. 781-782.voor het uitvinden van een luierverwisselmachine voor gebruik bij menselijke zuigelingen.voor het testen uit welk land papiergeld het beste gevaarlijke bacteriën overbrengt.REFERENCE: Money and Transmission of Bacteria Habip Gedik, Timothy A. Voss, and Andreas Voss, Antimicrobial Resistance and Infection Control, vol. 2, no. 2, 2013.Ig Nobel vredesprijs 2019 [Verenigd Koninkrijk, Saudi Arabie , Singapore, Verenigde Staten]Ghada A. bin Saif, Alexandru Papoiu, Liliana Banari, Francis McGlone, Shawn G. Kwatra, Yiong-Huak Chan, and Gil Yosipovitch, REFERENCE: The Pleasurability of Scratching an Itch: A Psychophysical and Topographical Assessment G.A. bin Saif, A.D.P. Papoiu, L. Banari, F. McGlone, S.G. Kwatra, Y.-H. Chan and G. Yosipovitch, British Journal of Dermatology, vol. 166, no. 5, 2012, pp. 981-985.voor de ontdekking dat je lacht wanneer je een pen in je mond houdt, wat je ook gelukkiger maakt, en voor het voortschrijdend inzicht dat het niet zo is.REFERENCE: Inhibiting and facilitating conditions of the human smile: a nonobtrusive test of the facial feedback hypothesis Fritz Strack, Leonard L. Martin, and Sabine Stepper, Journal of Personality and Social Psychology, vol. 54, no. 5, 1988, pp. 768-777.Ig Nobel natuurkundeprijs 2019 [Verenigde Staten, Taiwan, Australië, Nieuw Zeeland, Zweden, Verenigd Koninkrijk]Patricia Yang, Alexander Lee, Miles Chan, Alynn Martin, Ashley Edwards, Scott Carver en David Hu, Privacy Cookies: This site uses cookies. By continuing to use this website, you agree to their use. To find out more, including how to control cookies, see here: Cookie Policy

TAGS:Moeliker Kees www 

<<< Thank you for your visit >>>

www.moeliker.com

Hot Websites