Moderne Manieren volgens Beatrijs Ritsema - Hebt u een vraag over het (in)correct gedrag van uzelf o

Time 2020-09-29 16:03:43

Web Name: Moderne Manieren volgens Beatrijs Ritsema - Hebt u een vraag over het (in)correct gedrag van uzelf o

WebSite: http://www.beatrijs.com

ID:64160

Keywords:

een,Hebt,over,

Description:

Moderne Manieren volgens Beatrijs Ritsema Hebt u een vraag over het (in)correct gedrag van uzelf of anderen? Beatrijs weet raad!Wekelijks Moderne manieren in uw inbox ontvangen? Abonneer u nu op de Nieuwsbrief.De adviesrubriek ‘Moderne manieren’ gaat over etiquette en verschijnt iedere zaterdag in het dagblad Trouw (bijlage ‘tijd’), maar ook direct op Internet: zie Beatrijs in Trouw. Lees daar haar nieuwste bijdrage. Daarna komen alle problemen op deze website terecht.Hebt u zelf een vraag over (in)correct gedrag van uzelf of anderen, dan kunt u die insturen via beste@beatrijs.com. U krijgt vrijwel altijd persoonlijk antwoord, en uw vraag kan gebruikt worden voor anonieme publicatie in het dagblad Trouw en op deze website, tenzij u er expliciet bezwaar tegen maakt.Ook te volgen op Twitter: @BeatrijsRitsemaBeste Beatrijs,Mijn vriend met wie ik samenwoon heeft een eigenschap waar ik slecht mee uit de voeten kan: hij kan ontzettend uitweiden over zijn lichamelijke toestand. Dan zegt hij bijvoorbeeld: ‘Ik heb lichte keelpijn en een stramme rugspier.’ Hij wijst de plek op zijn rug aan. Vijf minuten later: ‘Ik merk nu dat ik een lichte hoofdpijn krijg. Mijn neus is ook wat verstopt.’ Soms gaat het dan maar door. Maar niet alleen pijntjes, hij zegt ook dingen als: ‘Die muesli die ik net heb gegeten geeft me een raar gevoel in mijn maag, misschien omdat er zoveel droge vruchten inzitten. Het moet, denk ik, even zakken.’ Ik heb hier moeite mee, maar weet niet hoe ik hierover iets kan zeggen. Ik ben zelf niet zo iemand die zo praat.Lichamelijk ongemakBeste Lichamelijk ongemak,Een van de functies van klagen is vragen om aandacht. De klager probeert zorg, bekommernis of troost te krijgen. Klagen is alarmeren en daarom iets om terughoudend mee te doen, anders vergaat het de klager als het jongetje dat een paar keer voor de grap ‘Wolf!’ riep: op den duur is schamper gelach zijn deel. Het is heel vervelend als mensen voortdurend aan hun omgeving verslag doen van hun lichamelijke schommelingen. Dit is het soort gespreksonderwerp waar een ander weinig mee kan. Als partner kunt u het niet oplossen en het is ook niet vreselijk relevant om op de hoogte te zijn van andermans minieme gevoelens van lichamelijk ongemak. Mensen zouden alleen over lichamelijke klachten moeten praten, als er sprake is van acute nood. De rest kan beter in stilte worden verwerkt.De eerstvolgende keer dat uw partner begint te zeuren over iets onbeduidends, kunt u hem belangstellend vragen wat voor cijfer op een ongemakschaal van 1 tot 10 hij toekent aan bijvoorbeeld zijn rommelende maag. Dat zal vast geen hoge score zijn. Vertel hem vervolgens dat u dit soort zelfrapportering niet interessant vindt, dat ieders lichamelijke gesteldheid kleine ups en downs kent en dat het niet nodig is om voortdurend nieuwsbulletins hierover af te geven, omdat u daar zenuwachtig van wordt. Geef hem een suggestie om voortaan alleen nog maar de uitschieters (ongemakscore van 7 of hoger) aan u mee te delen.Beste Beatrijs,Ik woon al tien jaar in een prachtige omgeving in een maisonnette die aan een galerij ligt. Mijn probleem is dat buren en hun gasten de onhebbelijke gewoonte hebben om in het voorbij lopen naar binnen te kijken. Vaak een snelle blik zijdelings, maar sommige mensen echt nadrukkelijk. Dan sta ik iets in mijn keuken te doen en kijken ze ongegeneerd lang naar binnen en naar mij. Ik heb al folie op ooghoogte geplakt op de ramen, maar sommige mensen zijn lang of gaan op hun tenen staan om toch naar binnen te kunnen loeren. Uit frustratie heb ik al jaren het rolgordijn dicht, maar daardoor mis ik uitzicht en licht en krijg ik opmerkingen waarom ik me opsluit in mijn huis. Ik zou graag mijn rolgordijn weer open willen hebben zonder constant bekeken (en beoordeeld) te worden. Wat zegt de etiquette hierover? En kan ik dit aanstippen op een VvE vergadering zonder aangemerkt te worden als zeur?Glurende burenBeste Glurende buren,Ik denk niet dat u dit onderwerp bij de VvE kunt inbrengen, omdat deze instantie weinig aan uw klacht zal kunnen verhelpen. De VvE kan moeilijk aan iedereen die daar woont vragen of ze (dan wel hun bezoekers) voortaan niet meer bij u naar binnen willen kijken. Mensen zouden dat uit zichzelf al niet moeten doen: een kwestie van elementaire beleefdheid. Ik raad u aan om uw rolgordijn maar weer op te trekken en niet te veel te letten op de kijkrichting van passanten. Tegen mensen die gewoon doorlopen en een steelse blik in uw keuken werpen valt toch niets te doen. Als er iemand voor uw raam pas op de plaats maakt en op z’n tenen gaat staan om ondanks het folie naar binnen te kijken, raad ik u aan om de persoon aan te spreken en vriendelijk te vragen of meneer/ mevrouw misschien even binnen wil komen om het beter te kunnen zien? Dan zullen ze zich wel beschaamd uit de voeten maken. U kunt trouwens altijd vitrage ophangen in plaats van een rolgordijn. Met vitrage kunt u wel naar buiten kijken, maar passanten niet naar binnen.Beste Beatrijs,Een oude vriend van mijn ouders verzocht mij via een brief om mijn e-mailadres. Hij woonde vroeger in hetzelfde dorp en kwam regelmatig bij ons gezin op bezoek. Later is het contact tussen hem en mijn ouders verbroken, doordat hij eisen stelde waar zij vanwege hun gezondheid slecht aan konden voldoen: mijn vader moest met hem wandelen, mijn moeder zou voor hem moeten koken en hem helpen met zijn tuin. Twintig jaar later (mijn ouders leven niet meer) wil die vriend, inmiddels in de tachtig, contact met mij via de mail. Hij wil ‘herinneringen ophalen van vroeger en foto’s sturen.’ Ik voel er niets voor, omdat ik geen goede herinneringen aan hem heb. Ik geef hem liever niet mijn mailadres. Hoe kan ik hem beleefd afhouden?Ik wil geen contactBeste Ik wil geen contact,Stuur hem een kaartje terug (laat uw e-mailadres onvermeld), waarin u schrijft dat u helaas niet op zijn verzoek kunt ingaan, omdat u om u moverende redenen geen behoefte hebt om in het verleden te verwijlen.Beste Beatrijs,Steeds meer vriendinnen van mij krijgen kinderen. Zij zijn hier allemaal enorm blij mee en ik natuurlijk ook voor hen. Al deze zwangere dames verwachten een babyshower. Deze gelegenheid is een soort verrassing voor de zwangere, waarbij aanwezigen zelf hapjes, drankjes en cadeautjes meebrengen. Het nut en de noodzaak van deze showers, waar om raadselachtige redenen alleen vrouwen welkom zijn, ontgaat me. Ik ga met plezier op kraambezoek, als de baby is geboren, maar ik heb steeds minder zin om mijn vrije zondagen aan babyshowers te besteden. Ook werd ik laatst uitgenodigd voor een gender reveal party, maar het geslacht van een ongeborene interesseert me totaal niet. Nu is er een vriendin in verwachting van de tweede en moet er weer een shower komen. Kan ik de grens trekken bij één shower per persoon? Vriendelijk bedanken voor de eer is lastig, omdat het een zogenaamde verrassing is en het kan onaardig op de zwangere overkomen, wanneer ik geen acte de présence geef. Toch maar gaan om gedoe te voorkomen?Te veel babyshowersBeste Te veel babyshowers,U hoeft geen feestjes te bezoeken, waar u geen aardigheid in hebt. De babyshower met taart en mocktails is een Amerikaanse traditie die sinds een jaar of twintig in Nederland wordt geïmiteerd. Maar in Nederland bestaat al jaar en dag het kraambezoek, een veel passender traditie, waar beschuit met muisjes wordt geserveerd: lichter en leuker dan taart. De babyshower is overbodig, seksistisch (mannen worden uitgesloten), duur voor genodigden (cadeau plus versnaperingen) en veeleisend (omdat gasten later alsnog met een babycadeau op kraambezoek gaan). Gender reveal parties zijn ronduit bespottelijk. Hoe meer heisa er gemaakt wordt over de sekse van een baby, hoe sterker seksistische rolpatronen worden aangewakkerd.Doe gewoon aan geen van beide import-tradities mee. Bij elke uitnodiging die u hiervoor krijgt, schrijft u een beleefd afzeggingsmailtje terug: ‘Sorry, heb andere dingen te doen.’ Vraagt men na waarom u niet komt, kunt u eerlijk zeggen dat u niet aan babyshowers of gender reveal parties doet, omdat ze niet passen in uw wereldbeeld. Mogelijk zullen uw zwangere vriendinnen daarvan opkijken, maar ze zullen u vast wel een geboortekaartje sturen, en dan kunt u gezellig traditioneel op kraambezoek.Beste Beatrijs,Wij geven regelmatig etentjes voor vrienden. Er is een stel, waarvan de vrouw altijd erg veel aan het woord is. Ze houdt lange verhalen zonder te checken of er aandacht voor is. Ook onderbreekt ze vaak op een tamelijk botte manier gesprekken van andere tafelgenoten. Als ik haar man vraag stel naar zijn mening ergens over of iets over zijn werk, antwoordt zij in zijn plaats. Hij lijkt daar geen probleem mee te hebben, maar ik vind het jammer want ik wil zijn stem graag horen. Ik durf haar hier niet goed op aan te spreken. Ze kan behoorlijk heftig reageren en ik heb een hekel aan ruzie. Een-op-een is het contact met haar wel goed. Dan kan ze wel goed luisteren. Wat raadt u mij aan?Dominante vriendinBeste Dominante vriendin,Ik vrees dat er weinig te verhelpen is aan de manier van doen van deze vriendin. Zij is iemand die graag het woord voert en zonder scrupules in andermans gesprekken inbreekt. Dat weet natuurlijk iedereen die haar kent. Haar neiging om antwoord te geven, als iemand anders iets aan haar man vraagt, is wel heel irritant. Hierin kunt u tegengas geven door te zeggen: ‘Ja, ja, maar ik wil het graag van Willem zelf weten’ (en tegen haar man): ‘Willem, wat vind jij ervan?’Haar aanspreken op haar dominante spreekstijl en haar neiging om anderen onder te sneeuwen zal weinig uithalen. Wat u kunt doen is preventie: een zorgvuldig uitnodigingsbeleid. Vraag met haar erbij geen mensen die zich makkelijk door haar laten imponeren of die door haar in een gesprek gegijzeld worden (niet meer van haar kunnen loskomen). Nodig daarentegen mensen uit die qua gespreksdeelname tegen haar opgewassen zijn en die haar zo nodig lik op stuk durven te geven: ‘Ik kom zo bij je terug, ik maak even mijn gesprek met X af.’ Een-op-een contact met haar bevalt u het beste. Geef daar dan de voorkeur aan boven de etentjes met meerdere vrienden.Beste Beatrijs,Twee maanden geleden is mijn man overleden en hoewel ik nooit veel contact met de buren had, waren ze die avond dat het gebeurde erg betrokkenen. Dit heb ik als een grote steun ervaren. De weken die daarop volgden werd ik overspoeld met hulp en goede bedoelingen. In het begin ben ik daar te veel in meegegaan, maar eigenlijk zit ik daar niet op te wachten. Ik wil mijn leven weer oppakken en zo min mogelijk afhankelijkheid. Ik heb hun aanbod voor hulp een aantal malen zo tactvol mogelijk afgewezen. Ze hebben de boodschap nu wel begrepen, maar nu negeren ze mij. Het was nooit mijn bedoeling hen te beledigen, maar ik vrees dat dit gaat escaleren. Het is met hen hollen of stilstaan. Hoe los ik dit op?Hulp afslaanBeste Hulp afslaan,Sommige mensen kunnen inderdaad te ver gaan in hun hulpvaardigheid en het is vervelend om ze steeds te moeten afwijzen. Blijkbaar hebben de buren uw ‘Nee, dank je,’ verkeerd opgevat, alsof u hen persoonlijk afwijst. Ik raad u aan om hen uit te nodigen voor een kopje koffie. Tijdens het gesprek bedankt u hem nogmaals voor hun hulp bij het overlijden van uw man. U zegt dat u hun betrokkenheid erg op prijs heb gesteld, maar dat u geen verdere hulp nodig hebt, omdat u prima in staat bent om voor uzelf te zorgen. Zeg dat u het fijn vindt dat u in geval van nood een beroep op hen kunt doen, maar dat ze geen hulp meer hoeven aan te bieden, omdat daar geen noodzaak voor is. Verzeker hen ervan dat u het leuk vindt om af en toe een praatje te maken en dat u niet hulpbehoevend bent. Voer het gesprek op een vriendelijke manier, dan komt het wel weer goed met de burenverhouding.Onlangs verscheen het nieuwe boek Moderne etiquette, een bloemlezing uit de interessantste kwesties uit deze rubriek van de afgelopen tien jaar. Ieder hoofdstuk wordt ingeleid door een essay.Na haar succesvolle Het grote etiquetteboek is er alweer zoveel veranderd in de maatschappij dat het tijd wordt voor een nieuwe uitgave, met nieuwe vragen en dilemma’s. Wat is tegenwoordig raadzaam in de sociale omgang? Beatrijs Ritsema geeft al jaren in haar veelgelezen Trouw-rubriek ‘Moderne manieren’ kundig antwoord op vragen van lezers die het spoor bijster zijn geraakt in de chaos van hedendaagse omgangsvormen. Die vragen zijn soms hilarisch, maar bieden ook herkenning, omdat iedereen wel eens met netelige situaties te maken krijgt, waarin niet duidelijk is hoe het verder moet. Van smartphone-gebruik tot irritante gesprekspartners, van co-ouderschap tot wanhoop in de liefde, Beatrijs’ adviezen bieden altijd uitkomst. In Moderne etiquette zijn de meest klemmende vragen nu bijeengebracht. Een naslagwerk en cadeau voor jong en oud.U kunt het boek voor €24,99 bestellen bij uw favoriete boekhandel of bij Athenaeum, AKO, Bruna of bol.com.Kortgeleden voerde Beatrijs Ritsema naar aanleiding van dit boek op het kanaal De Nieuwe Wereld een gesprek met Ad Verbrugge over het belang van etiquette. Bekijk de conversatie hieronder: Vervolgd Beste Beatrijs,Mijn schoonzusje (70) een vriendelijk en hartelijk mens heeft problemen met haar ogen. Haar zicht loopt dramatisch terug. De oogarts heeft staar geconstateerd en haar een operatie aangeraden, maar ze weigert zich hiervoor te laten behandelen. ‘Dan moet ik maar blind worden,’ is haar reactie. Ze ontkent bang te zijn voor de ingreep, maar mijn vrouw en ik zijn daar niet zo zeker van. Natuurlijk respecteren wij haar privacy en heeft zij het recht te beschikken over haar eigen lichaam. Maar het blijft knagen dat een relatief eenvoudige, medische ingreep door haar wordt afgewezen. Ik heb haar herhaaldelijk uitgelegd dat ik zelf met goed resultaat aan beide ogen ben geholpen. Hoe kunnen we haar toch van het belang van een behandeling overtuigen, zodat haar zicht behouden blijft, zonder dat zij zich onder druk gezet voelt?Dan maar blindBeste Dan maar blind,Ik denk dat uw schoonzuster juist wel onder druk moet worden gezet! Deze situatie vraagt niet om respect voor zelfbeschikking, maar om tegengas tegen een struisvogelopstelling met desastreuze consequenties die simpel vermeden kunnen worden. U en uw vrouw zouden samen een serieus gesprek met haar kunnen voeren, waarin u de bekende rolverdeling ‘good cop, bad cop’ hanteert. De ene politieagent doet streng, de andere zachtaardig, maar het doel is hetzelfde. Het gesprek kan ongeveer zo verlopen:Bad cop opent met een huiveringwekkende toekomstvisie: in geval van blindheid kan schoonzus geen boodschappen meer doen, niet meer lezen, nauwelijks tv kijken, niet meer naar buiten, heeft overal hulp voor nodig, kan niet meer koken, valt over dingen, loopt tegen dingen aan, kan niet meer in eigen huis blijven wonen, moet verhuizen naar zorginstelling. Hoe meer akelige details, hoe beter.Good cop kalmeert: er is een uitweg mogelijk. Uitleg over het standaardkarakter van een staaroperatie, die duizenden mensen jaarlijks ondergaan. 99 procent succeskans. Fluitje van een cent. Kan poliklinisch, dezelfde dag weer thuis, korte hersteltijd.Bad cop: Het is ongelooflijk kinderachtig en kortzichtig om geen routineoperatie te willen. Alsof er een lekkage is in huis en je nog te beroerd bent om er een emmer onder te zetten. Het is moedwillige verwaarlozing van het eigen lichaam, het is egoïstisch tegenover de naasten (kinderen of andere familie), want de operatieweigeraar is te slap of te bang om dreigende blindheid af te wenden en vindt het wel prima als de omgeving straks allerlei mantelzorginspanningen moet leveren.Good cop stelt gerust: angst voor operatie is onnodig. Belooft schoonzus om mee te gaan en hand vast te houden bij elke behandeling (het moet in twee keer) en controle. Belooft nazorg, hulp en thuisbezoek.Oefen dit gesprek eerst thuis met uw vrouw. Als u samen uw uiterste best doet, bestaat er een kans dat uw schoonzuster door de bocht gaat.Beste Beatrijs,Laatst werden we gebeld door mijn zwager die vroeg of we op datum X iets te doen hadden. Toen ik zei dat ik dacht van niet, vroeg hij of we dan zijn verjaardag kwamen vieren. Ik kreeg het gevoel dat we geen nee meer konden zeggen. Intussen verheugden we ons niet op de zoveelste kringverjaardag, waarvoor we anderhalf uur moeten rijden. We hadden de hele familie onlangs nog gezien. Uiteindelijk hebben we gebeld dat we niet zouden komen, omdat we erg toe waren aan een weekend zonder reizen. Vervelend, maar ik vond dat hij ons erg voor het blok had gezet. Wat zegt de etiquette over deze manier van uitnodigen en hoe hoor je hierop te reageren?Dwingende uitnodigingBeste Dwingende uitnodiging,Door te vragen of u niks anders te doen had, legde uw zwager een claim op uw aanwezigheid bij zijn verjaardag. U had er geen zin in (uw goed recht), dus u hebt hem in tweede instantie afgebeld met als verklaring uw behoefte aan een weekendje rust. Dat is in het algemeen een tamelijk directe (enigszins botte) afzegging, maar goed, hij had u ook geen enkele manoeuvreerruimte gelaten, dus dan gaat het zo. Daar kunt u verder niets aan doen. De correcte gang van zaken was geweest: zwager belt op of schrijft mail met aankondiging van verjaardagsfeest. U antwoordt: sorry, we kunnen niet, want andere verplichtingen elders (of desnoods wegens corona). Zo waren ieders gevoelens gespaard gebleven.

TAGS:een Hebt over 

<<< Thank you for your visit >>>

Hot Websites