Strefa Pam | Powszechna Akademia Młodzieży

Time 2022-10-05 07:59:52

Web Name: Strefa Pam | Powszechna Akademia Młodzieży

WebSite: http://www.strefapam.pl

ID:340634

Keywords:

Pam,Strefa,Powszechna,odzie

Description:

Zaznacz stronę

Powszechna Akademia Młodzieży

jest organizacją pozarządową zajmującą się wspieraniem aktywności młodzieży poprzez:

rozwijanie potencjałów liderów młodzieżowychszkolenie osób pracujących z młodzieżąwspieranie innych organizacji oraz środowisk lokalnych szkoleniami opartymi o metodologię aktywizacji młodzieży

Tworzymy praktyczną płaszczyznę dialogu Młodzi-Dorośli.

Misja Historia

Zrealizowane projekty:

PROGRAM AKTYWIZACJI MŁODZIEŻY dla młodych bezrobotnych

W pierwszym kwartale 1993 r. liczba ludzi bezrobotnych w Polsce wynosiła około 3 mln osób. Wśród nich 63%  stanowiły osoby, które nie ukończyły 34 roku życia. Ponad 30%  to ludzie w wieku 18 do 24 lat. Z prognoz przedstawionych w projekcie programu polityki społeczno-gospodarczej rządu wynikało, że bezrobocie w populacji ogólnej zacznie się stabilizować, a następnie stopniowo zmniejszać tak, że w roku 1997 stopa bezrobocia osiągnie poziom 13.9 %. Natomiast wśród młodzieży w wieku od 18 do 24 lat w tym samym czasie prognozowano dalszy intensywny wzrost bezrobocia.

Jednym ze sposobów przeciwdziałania temu zjawisku miał stać się Program Aktywizacji  Młodzieży Bezrobotnej w skrócie PAM. Kierowałem zespołem, który przeprowadził ten program w ramach Polskiego Towarzystwa Psychologicznego.

Opieraliśmy się na kilku podstawowych założeniach. Uważaliśmy, że podstawowym problemem młodzieży bezrobotnej jest wyuczona bezradność, zakorzeniona w obniżonym poczuciu własnej wartości, braku doświadczeń w samodzielnym podejmowaniu aktywności zadaniowej, a także braku wsparcia społecznego. Zjawisku temu towarzyszy głęboki niepokój o przyszłość, często agresywne postawy roszczeniowe, obronne przekonanie o niemożności znalezienia pracy.

Zaproponowalismy program składający się z:

Psychologicznych treningów grupowych (podniesienie poczucia własnej wartości i motywacji do działania)Warsztatów związanych z umiejętnością poruszania się po rynku pracy (m.in. sztuka autoprezentacji, pisanie CV, planowanie szkoleń i podnoszenia kwalifikacji)Trening przedsiębiorczości (zaplanowanie, stworzenie biznesplanu i przeprowadzenie akcji zarobkowej lub społecznie użytecznej)Zajęć edukacyjnych umożliwiających rozwijanie własnych pasji i zainteresowań.

Wszystkie zajęcia prowadzone były w stałych grupach, co dawało dodatkowy efekt grupy wsparcia. Uczestnicy mieli wpływ na program zajęć (chodziło o rozbudzenie wewnętrznej motywacji do kierowania własnym rozwojem).

Program Aktywizacji  Młodzieży Bezrobotnej został zaakceptowany w czerwcu 1993 r. przez  Naczelną Radę Zatrudnienia przy Ministrze Pracy i Polityki Socjalnej. Efekty miały być zmierzone poprzez rozbudowane badania ewaluacyjne prowadzone przez niezależny od realizatorów zespół badawczy.

Ustalono, że realizacja programu  zostanie oceniona jako efektywna, jeśli:

50% uczestników wykona wszystkie zadania  wynikające z programu50% uczestników, którzy wykonują te zadania, weźmie udział w akcjach zarobkowych lub społecznie użytecznych, które (zgodnie z harmonogramem PAM)  miały stanowić końcowy etap pracy poszczególnych grup wsparcia.5 do 8 procent uczestników programu podejmie systematyczną pracę zarobkową.

W ramach zawiązanego „Porozumienia o współpracy” PTP zobowiązało się nawiązać współpracę z administracją lokalną (głównie Urzędami Pracy).

Pierwszym etapem programu była rekrutacja uczestników. Propozycję udziału w programie skierowaną do zarejestrowanych młodych bezrobotnych składały lokalne urzędy pracy, informacje podawano w lokalnych mediach, wykorzystywane były także kontakty organizacji pozarządowych i lokalnych środowisk związanych z ruchem pomocy psychologicznej w oświacie.

Przeprowadzono 160 spotkań wstępnych z potencjalnymi uczestnikami Programu Aktywizacji Młodzieży. Celem tych spotkań było zapoznanie zainteresowanych z programem a także prezentacja zespołu realizatorów. W trakcie trwania tych spotkań młodzi bezrobotni zgłaszali swój akces do uczestnictwa w programie. W efekcie powstało łącznie 111 grup działających w 62 miejscowościach na terenie 21 województw. Tak więc grupy uczestników PAM, w okresie od 15.07.93 do 31.03.94, działały na terenie 21 województw, zarówno w miastach jak i na wsi.

Na listach potencjalnych uczestników PAM zarejestrowano 1360 osób, natomiast program ukończyło 849 osób, tj. 62,4% maksymalnej liczby uczestników PAM.  Należy w tym miejscu jednak podkreślić, że jednym z zasadniczych powodów przerywania programu przez te grupy przed jego ukończeniem było rozpoczynanie pracy zarobkowej przez uczestników. Nie mogli oni pogodzić zobowiązań zawodowych z udziałem w programie. Wielu podtrzymywało kontakt ze swoimi grupami, a 301 uczestników kontynuowało udział w PAM mimo podjęcia pracy zawodowej.

Punkty konsultacyjno-informacyjne działały na terenie 40 miejscowości: Brunary, Bydgoszcz, Brzeg, Chojnów, Częstochowa, Gdańsk, Gorlice, Grodków, Hańczowa, Iława, Inowrocław, Jonkowo, Jawor, Kozienice, Koszalin, Kędzierzyn-Koźle, Krapkowice, Kielce, Łódź, Niemodlin, Nysa, Nisko, Nowa Sól, Olsztyn, Opole, Piotrków Trybunalski, Radom, Rzeszów, Starachowice, Stalowa Wola, Sandomierz, Szczecin, Tarnobrzeg, Tarnów, Tomaszów Mazowiecki, Warszawa, Zielona Góra, Zwoleń, Żary.

Działalność była prowadzona na terenie następujących instytucji: Rejonowe i Wojewódzkie Urzędy Pracy, Poradnie Wychowawczo-Zawodowe, Domy Kultury, Kluby, Urzędy Gminy, Towarzystwo Pomocy Młodzieży, Klub Pracy, Ośrodek Rozwoju Przedsiębiorczości, Kościoły, Szkoły i inne instytucje oświatowe. Oprócz tego został powołany centralny punkt informacyjno-konsultacyjny w Warszawie w lokalu Polskiego Towarzystwa Psychologicznego.

Realizatorzy PAM współpracowali także z około 50-cioma lokalnymi rozgłośniami radiowo-telewizyjnymi, lokalną prasą oraz z publicznymi i prywatnymi mediami centralnymi (prasą, radiem i telewizją). Współpraca realizatorów programu z mediami układała się bardzo dobrze. Duże zainteresowanie dziennikarzy ideą i realizacją Programu Aktywizacji Młodzieży zaowocowało szeregiem publikacji prasowych, audycji telewizyjnych i radiowych, zarówno w mediach o zasięgu regionalnym jak i ogólnokrajowym. Dobrym przykładem jest tu kilka programów w Telewizji Polskiej, w których brali udział pomysłodawcy, realizatorzy oraz uczestnicy PAM-u. Zwłaszcza w początkowej  fazie programu media regionalne-prasa, radio okazały duże zrozumienie, a co za tym idzie, bezpłatną pomoc w rozpropagowaniu idei Programu Aktywizacji Młodzieży, zamieszczając anonse zachęcające młodych ludzi do udziału w tym programie. W opinii mediów PAM został uznany za jedną z bardziej skutecznych i interesujących metod walki z bezrobociem.

Do dnia 31 grudnia 1993 r. PAM realizowany był w 21 województwach w 93 grupach. Województwa te to: bydgoskie, częstochowskie, elbląskie, gdańskie, kieleckie, koszalińskie, legnickie, łódzkie, nowosądeckie, olsztyńskie, opolskie, piotrkowskie, poznańskie, radomskie, rzeszowskie, siedleckie, słupskie, szczecińskie, tarnowskie, tarnobrzeskie i zielonogórskie. Ogólna liczba wszystkich uczestników objętych pierwszym etapem programu wynosiła 1104 osoby.

Tematyka warsztatów, prowadzonych przez animatorów-ekspertów PAM dzieliła się na siedem odrębnych wątków tematycznych:

Trening psychologiczny zapobiegający negatywnym konsekwencjom bycia osobą  bezrobotną.Wiadomości i umiejętności przydatne do funkcjonowania w macierzystej grupie wsparcia PAM oraz innych małych grupach społecznych formalnych i nieformalnych.Wiadomości i umiejętności sprzyjające osobistemu rozwojowi psychospołecznemu.Ogólne umiejętności psychospołeczneWłaściwości i umiejętności ułatwiające zatrudnienie lub niezbędne przy podejmowaniu pracy zarobkowej w różnych formach.Przygotowanie do uczestnictwa w zespole zadaniowymOsobiste i grupowe przygotowanie do działania po zakończeniu udziału w PAM, które dzieliło się na:Rozwój konkretnych zainteresowań i umiejętności zawodowych.Rozwój zainteresowań innych niż zawodowe.

Badania ewaluacyjne Programu Aktywizacji Młodzieży (PAM):

Przedmiot i cele badań ewaluacyjnych.

Merytoryczna część programu ewaluacji opracowana została przez zespół naukowców z Uniwersytetu Warszawskiego: prof. dr hab. Janusza Czapińskiego, prof. dr hab. Janusza Grzelaka, dr Andrzeja Nowaka. Opierały się na rozbudowanej metodyce ewaluacyjnej. Przeprowadzano pretest (badania przed rozpoczęciem programu) i posttest (te same badania po zakończeniu programu). Badania realizowano w grupie beneficjentów i grupie kontrolnej (młodzi bezrobotni nie biorący udziału w programie).

Badania posłużyć miały pokazaniu zmian, jakie zaszły w postawach, zachowaniach, kondycji psychicznej i relacjach społecznych uczestników PAM na tle zmian w kontrolnej grupie bezrobotnej młodzieży.

W schemacie badawczym założono powtarzalny pomiar symptomów zdrowia psychicznego (poziomu psychologicznego dobrostanu), symptomów patologii doświadczeń i zachowań, poziomu oraz rodzaju aktywności społecznej.

Badaniami objęte zostały następujące grupy:

Uczestnicy rozpoczynający program PAM we wszystkich ośrodkach.Osoby w wieku 18-24 lata zarejestrowane w Rejonowych Urzędach Pracy jako bezrobotni stanowiący grupę kontrolnąProwadzący grupy PAM (kierownicy programu oraz animatorzy)

Uczestnictwo w programie miało dwojakie efekty: buforowy i pozytywny. Efekt buforowy polegał na przeciwdziałaniu negatywnym zmianom i w tym sensie można mówić o profilaktycznym znaczeniu PAM. W kilku aspektach negatywne zmiany zaobserwowane w grupie kontrolnej nie wystąpiły wśród młodzieży objętej programem. Efekt pozytywny polegał na poprawie psychologicznego i społecznego funkcjonowania uczestników PAM. W zakresie niektórych miar jakości życia sytuacja młodzieży objętej programem poprawiła się, zaś w grupie kontrolnej nie zmieniła się lub wręcz pogorszyła. Wystąpiło też kilka efektów, które trudno jednoznacznie zaliczyć do którejś z tych dwóch kategorii.

Efekty buforowe

W grupie kontrolnej spadła częstość spotkań towarzyskich, w grupie PAM nie zmieniła się.W grupie kontrolnej pogorszyły się oceny ogólne całego dotychczasowego życia i zmniejszyła się chęć do życia; w grupie PAM zmian takich nie stwierdzono.W grupie kontrolnej wzrosła przeciętna częstość picia alkoholu: w grupie PAM natężenie alkoholizowania się pozostało na nie zmienionym poziomie.W grupie kontrolnej spadła częstość niesienia pomocy innym ludziom; w grupie PAM pozostałą taka sama.W grupie kontrolnej spadła pozycja przyjaciół jako istotnego warunku udanego życia (z 20 do 9 procent wskazań); w grupie PAM przyjaciele pozostali równie jak kiedyś ważni.

Efekty pozytywne

W grupie PAM wzrosło poczucie szczęścia, podczas gdy w grupie kontrolnej spadło.W grupie PAM wzrosła liczba przyjaciół i zacieśniły się więzi rodzinne; w grupie kontrolnej brak zmian w tym zakresie.W grupie PAM wzrosło przeświadczenie o możliwości przewidzenia zmian we własnym życiu i zadowolenie z własnych perspektyw na przyszłość; w grupie kontrolnej nic się tu nie zmieniło.W grupie PAM wzrosło zadowolenie z pracy; w grupie kontrolnej nie zmieniło się.W grupie PAM wzrosła częstość odpowiedzi, że w otoczeniu respondenta jest ktoś, z kim świetnie się on rozumie, a spadła liczba przypadków, w których najbliższe osoby zachowują się wobec respondenta w sposób nieprzyjemny, agresywny; w grupie kontrolnej brak zmian.W grupie PAM obniżyły się skłonności samobójcze; w grupie kontrolnej pozostały na nie zmienionym poziomie. Bliski istotności statystycznej jest także niższy w grupie PAM niż kontrolnej, poziom symptomów depresji psychicznej (w pierwszym etapie depresji nie mierzono).W grupie PAM wzrosła gotowość zwrócenia się o pomoc do partnera, ojca, siostry, brata i innych osób; w grupie kontrolnej wzrosła gotowość zwrócenia się o pomoc tylko do matki i siostry.W grupie PAM wzrosło pragnienie istotnej zmiany w życiu; w grupie kontrolnej pozostało takie samo.W grupie PAM spadła częstość postaw roszczeniowych wobec państwa, typu „rząd powinien gwarantować wszystkim chętnym pracę”, „wszyscy w wieku produkcyjnym powinni mieć zapewnione przez państwo miejsca pracy”; w grupie kontrolnej postawy te pozostały równie jak poprzednio częste.W grupie PAM wzrósł odsetek przypadków, w których stałe dochody wystarczają na zaspokojenie bieżących potrzeb i poprawiła się przeciętna ocena materialnego poziomu życia, rzadziej zdarza się pogarszanie osobistej sytuacji finansowej; w grupie kontrolnej brak tego typu zmian.W grupie PAM wzrosła w hierarchii najważniejszych warunków udanego życia pozycja pieniędzy (z 27 do 37 wskazań), pracy (z 31 do 43 proc.) i wykształcenia (z 4 do 12 proc.), przy jednoczesnym wzroście samokrytycyzmu wobec osiągniętego poziomu wykształcenia; w grupie kontrolnej nic w tym zakresie się nie zmieniło.

Oczywiście należy liczyć się z tym, że nie wszystkie z powyższych efektów są rzeczywistym rezultatem uczestniczenia w programie PAM. Niektóre mogą być efektami pośrednimi, związanymi z odmienną nieco sytuacją tej grupy w  porównaniu z grupą kontrolną. Wydaje się wszak, że część z nich tworzy na tyle spójny syndrom zmian, że ostrożnie można powiedzieć, iż program PAM przyczynił się do poprawy społecznego funkcjonowania uczestników, zwiększył  ich odporność  psychiczną na stres związany z sytuacją życiową, poprawił zaradność w sprawach materialnych i wzmocnił nastawienie na bardziej pragmatyczne wartości życiowe (pieniądze, praca, wykształcenie).

Stosunek  uczestników do programu PAM

W ocenach samych uczestników program PAM wypada nad wyraz korzystnie:

Zajęcia PAM ocenione zostały jako:
Bardzo dobre — 41%
Dobre — 46%
Przeciętne — 13%
Złe — 0%
Bardzo złe — 0%Do udziału w podobnym do PAM programie zachęcało by:
Zdecydowanie tak — 61%
Raczej tak — 33%
Trudno powiedzieć — 5%
Raczej nie — 1%
Zdecydowanie nie — 0%Wpływ udziału w PAM na kontakty z ludźmi oceniło:
Bardzo dobrze — 48%
Raczej dobrze — 46%
Brak wpływu — 6%
Raczej źle — 0%
Bardzo źle — 0%Wpływ udziału w PAM na poczucie sensu życia oceniło:
Bardzo dobrze — 51%
Raczej dobrze — 36%
Brak wpływu — 13%
Raczej źle — 0%
Bardzo źle — 0%Wpływ udziału w PAM na chęć działania , bycia aktywnym oceniło:
Bardzo dobrze — 41%
Raczej dobrze — 53%
Brak wpływu — 5%
Raczej źle — 1%
Bardzo źle — 0%Wpływ udziału w PAM na rozwiązywanie problemu z zatrudnieniem oceniło:
Bardzo dobrze — 10%
Raczej dobrze — 47%
Brak wpływu — 41%
Raczej źle — 1%
Bardzo źle — 1%

Efekty PAM  w liczbach

Wśród  uczestników programu jeszcze w czasie jego trwania 412 osób podjęło pracę zawodową. Stanowi to 30,3%  maksymalnej liczby uczestników programu. Przy tym 210 osób pracuje systematycznie (tj. 15,4%), 15 osób (1,4%) rozpoczęło samodzielną działalność gospodarczą, a 202 osoby (14.9%) znalazły pracę dorywczą (wliczając w to udział w pracach interwencyjnych i robotach publicznych).

Wnioski: Poziom wszystkich trzech wskaźników efektywności programu został nie tylko osiągnięty, ale także przekroczony. Szczególnie znacząco został przekroczony poziom wskaźnika liczby uczestników, którzy podjęli pracę. Biorąc pod uwagę tylko osoby, które pracują systematycznie został on przekroczony dwukrotnie, a jeżeli wziąć pod uwagę wszystkich pracujących uczestników PAM – prawie czterokrotnie.

Generalnie program PAM spowodował umocnienie więzi społecznych i postaw prospołecznych, obniżył poziom symptomów zaburzeń psychicznych, zwiększył koncentrację na pragmatycznych wartościach życiowych (pieniądze, praca, wykształcenie) i poprawił skuteczność radzenia sobie uczestników w zakresie materialnych warunków życia.

Inne efekty programu

Z sobie tylko wiadomych powodów Ministerstwo Pracy nie kontynuowało programu. Jednak siła uruchomionych procesów społecznych doprowadziła do powstania stowarzyszenia pod tym samym skrótem (PAM) o nazwie Powszechna Akademia Młodzieży. Założyli ją realizatorzy i liderzy młodzieżowi, którzy wyłonili się spośród uczestników programu. Stowarzyszenie PAM działa do dnia dzisiejszego realizując wiele programów aktywizacji młodzieży na terenie całej Polski.

Klub Działań Twórczych

Klub Działań Twórczych, znany jako KaDeT, miał za zadanie wspierać młodzież gimnazjalną w tworzeniu, projektowaniu i realizowaniu zadań w ich środowiskach lokalnych. Projekt rozpoczął się z 8 osobami, które sukcesywnie raz w tygodniu spotykały się przez okres dwóch lat. Podczas dwugodzinnych sesji warsztatowych uczestnicy uczyli się, jak twórczo myśleć i działać, rozwijać skrzydła, jak angażować się we współpracę z innymi. Taki długi proces pozwolił na zdobycie doświadczeń i umiejętności, będących przygotowaniem do funkcjonowania w dorosłym życiu.

Osoby w grupie stworzyły bardzo ciekawe relacje, czuły się w nich naprawdę dobrze. Wzajemnie się wspierały i świadczyły sobie różnego rodzaju pomoc. Po zakończeniu projektu większość uczestników zaangażowała się w inne projekty Powszechnej Akademii Młodzieży lub podjęła własną działalność trenerską – liderską w swoich wspólnotach lokalnych.

Szkoła Trenerów Młodzieżowych

Rozwój umiejętności pracy z młodzieżą PAM-TROP

Grupa TROP oraz Powszechna Akademia Młodzieży stworzyła program adresowany do osób, które na co dzień pracują z młodzieżą. Program znalazł swoich odbiorców przede wszystkim wśród nauczycieli szkolnych oraz akademickich, ale także wśród działaczy organizacji pozarządowych dla młodzieży oraz osób zainteresowanych pracą trenerów i realizowaniem projektów w tej szczególnej grupie jaką jest młodzież. Kurs został tak zaprojektowany, aby uczestnicy mieli okazję do rozwoju osobistych kompetencji, a także mogli poszerzyć swoją wiedzę z zakresu pracy narzędziowej tj. zasad konstruowania warsztatów kierowanych do młodzieży, badania potrzeb ze względu na grupę odbiorców, stosowania metod aktywnych z uwzględnieniem celu warsztatu oraz specyfiki uczestników.

W trakcie Szkoły Trenerów – rozwój umiejętności pracy z młodzieżą uczestnicy poznali metodykę Programu Aktywizacji Młodzieży, mieli możliwość opracowania autorskich warsztatów aktywizujących środowiska młodzieżowe oraz doświadczyli pracy coachingowej – jako zasobu wzmacniającego motywowanie oraz rozwój samoświadomości młodych ludzi. Szkoła Trenerów – rozwój umiejętności pracy z młodzieżą stworzyła także przestrzeń do wymiany doświadczeń oraz podjęcia dyskusji zmian, które są potrzebne w edukacji, tak aby jak najlepiej spełniała ona rolę odkrywania, rozwoju i wzmacniania potencjału młodych ludzi.

Dzięki temu programowi powstało forum ludzi zaangażowanych zarówno w procesy edukacji młodzieży, ale także samoświadomych i dążących do nieustającego rozwoju swoich kompetencji. A wszystko po to by jeszcze lepiej rozmawiać z młodymi ludźmi, dawać im poczucie podmiotowości i sprawczości, odkrywać ich mocne strony i wspierać w działaniach. Szkoła Trenerów Młodzieżowych to program, który bazuje na założeniu, że wszyscy możemy się od siebie czegoś nauczyć, a pracując z młodzieżą mamy szansę nie tylko na przekazywanie wiedzy czy dzielenie się doświadczeniami, ale także na czerpanie z niezastąpionego źródła energii i entuzjazmu jakim są młodzi ludzie.

Szkoła Trenerów Młodzieżowych rozwija umiejętności, które już zaowocowały licznymi projektami jej uczestników.  Jedna z uczestniczek tak opisuje swoje wrażenia: „Z młodzieżą pracuję odkąd pamiętam, już od pierwszych lat studiów w wakacje i ferie wyjeżdżałam jako opiekun na obozy, w ciągu roku szkolnego uczyłam języka angielskiego, a odkąd w 2005 roku trafiłam do międzynarodowej organizacji pozarządowej CISV – Building Global Frienship młodzież pochłonęła mnie bez reszty. Szkoła Trenerów Młodzieży była dla mnie logiczną konsekwencją działania i cudowną szansą na połączenie własnego rozwoju z moją wieloletnia pasją i miała dać mi szansę pogłębienia i usystematyzowania mojej wiedzy pedagogicznej, ale to co otrzymałam przerosło moje najśmielsze oczekiwania. Szkoła Trenerów Młodzieży była dla mnie szansą zobaczenia siebie oczami innych ludzi, kolejne warsztaty uświadamiały mi wiele naturalnych dla mnie umiejętności, które mogę wykorzystywać w pracy trenera i coacha, a także dawały możliwość ich rozwoju. Był to cudowny czas spotkań ze wspaniałymi ludźmi, podczas których uczyłam się dużo kiedy dzieliłam się swoimi doświadczeniami, ale jeszcze więcej uczyłam się słuchając innych uczestników szkoły. To pozwoliło mi zobaczyć jak wiele traciłam chcąc tylko dawać młodzieży siebie nie tworząc im często przestrzeni na to by to oni stawali się dla mnie nauczycielami. Dzięki Szkole Trenerów Młodzież odkryłam wzmocniłam swoje mocne strony i jeszcze odważniej mówię o konieczności podejmowania działań na rzecz dzieci i młodzieży, które będą skierowane na rozwój ich osobowości, dbanie o kompetencje związane z komunikacją, współpracą, szczególnie w środowisku wielokulturowym oraz budowanie zaufania i wspieranie aktywności. Odkąd ukończyłam Szkołę kontynuuje swoje zaangażowanie w działalność CISV, gdzie obecnie przygotowujemy spotkanie młodzieżowych przedstawicieli tej organizacji z całej Europy (EJBM). Poza tym angażuję się w projekty na rzecz młodzieży w innych miejscach, których misją jest rozwój i nauka przez doświadczenie takich jak Centrum Nauki Kopernik – tam prowadziłam projekt przygotowania animatorów i pilotażu PSYCHO-Labu czyli Warsztatów Psychologicznych opartych na doświadczeniu galerii nauk społecznych – „REgeneracja”. Uczestniczę także w tworzeniu projektów w ramach Powszechnej Akademii Młodzieży chcąc współtworzyć miejsce, które będzie odpowiadało na potrzeby młodzieży w oparciu o dialog i empatię, czyli wartości ważne w moim życiu.”

Kurs Coachingu i Mentoring dla Animatorów Pracy z Młodzieżą

W marcu 2011 roku ruszył projekt Młodzieżowa Akademia Aktywności Zawodowej, którego inicjatorem był Sławek Przyklęk – jeden z uczestników Powszechnej Akademii Młodzieży. Założeniem programu Powszechnej Akademii Młodzieży jest nauka poprzez doświadczanie, odnosi się to zarówno do warsztatów które odbywły się w ciągu 3 miesięcy (w sumie 18 dni warsztatowych) jak i projektów – przedsięwzięć wymyślanych i wykonywanych przez uczestników. Dzięki tej drugiej części młodzież sprawdzała się w działaniu, doświadczała i testowała w praktyce komunikację, współpracę, dialog międzypokoleniowy, asertywność oraz przekonuje się o swojej sile sprawczej. Czasem niewiele trzeba zrobić żeby zaszła duża zmiana.
To właśnie te aspekty spowodowały uruchomienie następujących projektów w ramach MAAZ:

Ryjewskiego Rajdu Rowerowy mającego na celu odkrywanie i propagowanie lokalnych miejsc historycznych;Projektu mającego na celu uświadamianie mieszkańcom Kwidzyna wpływu działania (również w trybie stand-by) różnych urządzeń elektrycznych na zużycie energii i koszty z tym związane;Zbiórki w Gardei, Podzamczu i Janowie nakrętek od butelek PET w zamian za drzewka, dochód ze sprzedaży nakrętek był przeznaczony na zakup wózka inwalidzkiego dla niepełnosprawnego dziecka;Happeningu mającego na celu promowanie wśród mieszkańców Dzierzgonia terenów rekreacyjnych nad jeziorem Kuksy jako ich lokalnego dobra o które warto dbać; Zorganizowanie akcji odbioru od rolników w okolicach Mikołajek Pomorskich folii opakowaniowej – odpadu kłopotliwego, często palonego w piecach;Zagospodarowania fragmentów przestrzeni publicznej w Mikołajkach Pomorskich poprzez zasadzenie drzew i kwiatów pozyskanych od sponsorów.

Projekt został zrealizowany w całości, a jego uczestnicy do dzisiaj aktywizują się w swoich środowiskach lokalnych.

Psycholab – Centrum Nauki Kopernik

Pilotaż PSYCHOLABU w Centrum Nauki Kopernik był projektem, który dawał szansę prawdziwej nauki przez doświadczenie. Nie chodziło bowiem tylko o przygotowanie scenariusza warsztatów i przeprowadzenie ich. W projekcie tym trenerzy, weszli do organizacji i w środowisko ludzi, którzy byli pomysłodawcami i współtwórcami PSYCHOLABU. Mieli oni swoje pomysły i wyobrażenia nie tylko o tym jakie mają być ich warsztaty psychologiczne, ale także o potrzebach odbiorców dla których je przygotowywali.

Weszliśmy w żywy organizm społeczny i zaawansowany proces społeczny, w który mieliśmy jako trenerzy zaingerować starając się przekazać umiejętności służące Animatorom w prowadzeniu warsztatów już po pilotażu.Dzięki temu, że rozpoczęliśmy swoja pracę od spotkania, na którym chcieliśmy się przede wszystkim poznać i posłuchać zamiast przekazywać wiedzę, a także dzięki otwartości na potrzeby i pomysły grupy Animatorów zaangażowanych w projekt po 4 tygodniach wspólnej pracy mieliśmy nie tylko dwa scenariusze warsztatów, ale także grupę ludzi, która poznała paradygmat pracy trenerskiej, w którym nie chodzi o to żeby przekazać wiedzę, którą można znaleźć w książkach naukowych, ale chodzi przede wszystkim o drugiego człowieka jego doświadczenia, emocje i potrzeby.

Niesamowicie było patrzeć jak ci młodzi ludzie wzrastają, rozwijają skrzydła i otwierają serca po to by przeprowadzić warsztaty. Pokazało nam to również jak wiele jako doświadczeni trenerzy możemy się nauczyć od osób, które stawiają swoje pierwsze trenerskie kroki – dzięki rozmowom i informacjom zwrotnym, zarówno tym, które dawaliśmy, ale też tym, które otrzymywaliśmy, rozwijaliśmy się intensywniej niż kiedykolwiek. Projekt trwał dwa miesiące, i naszym zadaniem zmieścił w sobie doświadczenia, której nie powstydziłby się półroczny kurs trenerski. Jednak nie tylko doświadczenia i przeprowadzony z sukcesem pilotaż są efektem tego projektu. W trakcie jego trwania wszyscy, sami trenerzy, organizatorzy oraz uczestnicy, doświadczyliśmy wielu emocji, którymi dzieliliśmy się ze sobą.

Od niepokoju i ciekawości przez złość, rozczarowanie i zachwyt, a także satysfakcje wzbogacaliśmy siebie nawzajem stając się dla siebie nie tylko uczestnikami procesu i współpracownikami, ale przede wszystkim przyjaciółmi, przy których nie wstydziliśmy się czasem zezłościć, czasem zapłakać, a czasem podskoczyć pod sufit z radości. Paradygmat i metoda TROP, a także te wszystkie emocje, które były między nami sprawiły, że pilotaż i przeprowadzone warsztaty były sukcesem, a ich uczestnicy mieli nadzieję na kontynuację podobnych spotkań w przyszłości.

Program „Animatorzy Współpracy Opartej na Empatii (WE)″

Program rozwoju umiejętności działania w duchu Współpracy Opartej na Empatii dla studentów ostatnich lat, młodych pracowników firm, wykładowców akademickich oraz doświadczonych ludzi biznesu (mentorów)

Zakorzenienie projektu – Kongres Obywatelski

Inicjatywa narodziła się z inspiracji i przy współpracy Kongresu Obywatelskiego. Kongres Obywatelski jest to projekt Instytutu Badań nad Gospodarką Rynkową i osobiście dr Jana Szomburga, Prezesa Instytutu. W ramach Kongresu rokrocznie odbywają się konferencje, na które przybywa prawie dwa tysiace osób. W roku bieżącym odbyła się wspaniała debata poświęcona tematowi: „Metakompetencje dla Polski”. Na czym powinna skupić się edukacja formalna i nieformalna, aby Polska mogła być liczącym się graczem światowej gospodarki opartej o wiedzę w świecie sieci działań? Wielu partnerów kongresu, w tym Prezesi Maciej Witucki (Orange) oraz  Jacek Krawiec (PKN Orlen S.A.) jasno wypowiadali się, że podstawowymi kompetencjami, które powinniśmy rozwijać, są zdolność do współpracy przy jednoczesnej odwadze, autonomii oraz elastyczności.

O Współpracy Opartej na Empatii

Współpraca Oparta na Empatii to sposób budowania relacji, zarówno osobistych jak i biznesowych, w oparciu o zrozumienie i życzliwość w stosunku do drugiego człowieka, firmy, partnera biznesowego. Podejście polegające na świadomym rozwijaniu Współpracy Opartej na Empatii umożliwia sprawną kooperację oraz uczenie się od siebie nawzajem. Jest to sposób na taką wymianę opinii, ale także emocji,  aby powstawał grunt dla wzajemnego rozumienia się, widzenia wspólnoty interesów oraz szacunku, nawet wtedy, gdy wiele spraw dzieli partnerów. Samo pojęcie empatii kojarzy się tradycyjnie z towarzyszeniem komuś w cierpieniu. Z tego punktu widzenie jest traktowana jako domena prywatności. Odkrycia neurologii z ostatnich lat, a w szczególności odkrycie neuronów lustrzanych ujawnia jednak jeden z podstawowych mechanizmów rozwoju ludzkości: jesteśmy zdolni do uczenia się od innych i nawiązywania współpracy, ponieważ każdy człowiek automatycznie odzwierciedla przeżycia i sposób rozumowania ludzi, z którymi ma kontakt tak, jakby to on sam nimi był.
Metoda polega na treningu budowania empatycznych relacji, a w szczególności empatycznej komunikacji. Służy do rozwoju inteligencji emocjonalnej, ale także budowania zespołów oraz kształtowania kultur organizacyjnych i stosunków w środowisku.

Współpraca Oparta na Empatii a zaufanie.
Równowaga pomiędzy współodczuwaniem a myśleniem biznesowym rodzi zaufanie. Paradoksalnie pozwala jednocześnie na bardziej realistyczną ocenę sytuacji. Zaufanie wiąże się ze zdolnością „wejścia w cudze buty”, co które nie musi wcale oznaczać zgody na dane rozwiązanie. Jeśli jednak kogoś nie rozumiemy, to łatwiej przypisujemy mu podstępne i wrogie intencje. Bez empatii często relacje opierają się na podejrzliwości oraz szukaniu błędów i podstępów, zamiast  podążaniu do wypracowania rozwiązań. Tak więc zaufanie rodzi się często z poczucia zrozumienia, a drogą do niego jest empatia.

Współpraca Oparta na Empatii (WE) a budowanie kultury organizacyjnej.
Współpraca Oparta na Empatii umożliwia otworzenie się na wymianę wiedzy i doświadczeń. Dlatego stanowi ona podstawę działania i funkcjonowania każdej organizacji uczącej się. Podstawą uczenia się społecznego jest zjawisko decentracji czyli zdolności do chwilowego zidentyfikowania się z cudzym tokiem myślenia i przeżywania, aby  w rezultacie lepiej go zrozumieć. To tak, jakbyśmy stale organizowali sobie zabawę w króla przebierającego się za biedaka w celu  zrozumienia,  jak funkcjonuje królestwo (lub na odwrót, oczywiście). Tego typu zdolność pomaga w zapobieganiu wielu konfliktom oraz jest najszybszym mechanizmem uczenie się ludzi od siebie nawzajem. WE jest też niezwykle ważna w procesie budowania kultury organizacyjnej, opierającej się na poczuciu przynależności i odpowiedzialności za firmę oraz za jej wyniki. Ułatwia bowiem ”całości”: firmy, procesów organizacyjnych, społeczności. WE prowadzi do myślenia
w kategoriach wspólnoty w miejsce identyfikacji z „moim stanowiskiem”. To z kolei budzi postawę gospodarską.

Trening Współpracy Opartej na Empatii.
Wchodząc w dorosłe życie posiadamy już liczne nawyki wyrażające się w utartych sposobach zachowań, stereotypach przeżywania i myślenia. Działają one wzmacniająco lub osłabiająco na ów niesamowity, empatyczny potencjał, powodując jego stłumienie lub rozwój. W oparciu o te założenia Grupa TROP opracowała Trening Rozwoju Dojrzałej Empatii oraz Trening Współpracy Zespołowej opierający się na empatycznej synchronizacji. Jest to obecnie wypróbowana i dojrzała metodologia, którą warto rozpowszechnić zarówno w szkołach, jak też w biznesie, ponieważ wnosi to, czego nie daje system edukacyjny – buduje nową jakość w rozwoju kompetencji społecznych.

Na jakie potrzeby odpowiada program?

Proponowany program jest odpowiedzią na liczne głosy dotyczące niskiego poziomu przygotowania studentów do pracy zawodowej, szczególnie w obszarach związanych z umiejętnościami miękkimi oraz zdolnością do dojrzałej współpracy. Odwołuje się do dyskusji na temat konieczności nawiązania skutecznego dialogu międzypokoleniowego i uczenia się generacji od siebie nawzajem. Ma pokazać, jak uczyć się przez całe życie (Lifelong Learning), rozwijając umiejętności osobiste związane ze współpracą. Promuje wrażliwość społeczną i rozwija zdolność pozytywnego wpływania na rzeczywistość lokalną, uczelnianą oraz wewnątrz organizacji.

Do kogo adresowany jest program?

Program adresowany jest do czterech grup społecznych, przy czym jego istotą jest połączenie ich we wspólnym działaniu. Są to:

studenci ostatnich lat studiówmłodzi pracownicy firmpracownicy dydaktycznych wyższych uczelnidoświadczeni ludzie biznesu, którzy będą chcieli pełnić rolę mentorów

Dlaczego studenci i młodzi pracownicy firm?

W ostatnich miesiącach w mediach przetoczyła się dyskusja na temat niskiego poziomu przygotowania absolwentów szkół wyższych do pracy zawodowej. Szerokim echem odbił się artykuł Prezesa PZU Andrzeja Klesyka („Szukamy tych, którzy myślą samodzielnie”, GW, kwiecień 2012), który zainicjował dyskusję, w której wzięli udział wybitni przedstawiciele świata biznesu i nauki m.in Prezydent PKPP Lewiatan Henryka Bochniarz, minister Barbara Kudrycka oraz prof. UJ Jan Stanek.

Problem z przystosowaniem absolwentów do samodzielnego podejmowania obowiązków zawodowych w warunkach współpracy potwierdzają badania przeprowadzone przez PARP (Bilans Kapitału Ludzkiego 2011) oraz PKPP Lewiatan. Czego mogą nauczyć się studenci i młodzi pracownicy firm? Parafrazując wypowiedź A. Klesyka, firmy szukają talentów, czyli osób, które za kilka lat mogą być genialnymi specjalistami, ponieważ obecnie starają się rozwijać:

zdolność do myślenia holistycznego i nieschematycznego,umiejętność uczenia się i selekcjonowania wiedzy,umiejętność pracy w zespole i sieci,zdolność rozumienie innych i współczucia im,uczciwość i odwagę,zdolność do stawiania ambitnych celów,umiejętność osiągania ich bez naruszania godności innych osób.

Dokładnie w tej drodze pomaga program Współpraca Oparta na Empatii.

Czego mogą nauczyć się pracownicy dydaktyczni uczelni? Uczelnie korzystają często z przestarzałych paradygmatów edukacji. Wykłady w wielkich grupach są podstawową forma oddziaływania edukacyjnego. Na ćwiczeniach, wbrew nazwie, studenci są dyscyplinowani, a nie zachęcani do aktywności. Konwersatoria polegają na monologach, a nie dialogach. O nauce w działaniu nie ma nawet mowy. Program ma zainspirować wykładowców akademickich do tego, aby wprowadzili bardziej nowatorskie metody oparte o naukę w działaniu, kontakt ze światem pozauczelnianym, pracę z zespołami studentów tworzonymi w duchu WE, a przede wszystkim promujące otwarty dialog, który zakłada wzajemne słuchanie.

Jak mogą skorzystać z udziału doświadczeni ludzie biznesu? Osoby, które osiągnęły w biznesie sukces, często opłaciły go osamotnieniem w swoich organizacjach i brakiem możliwości rozwoju osobistego. Bycie mentorem w duchu WE ogromnie rozwija. Uczy dystansu do siebie i własnych przekonań, szczodrości bez obawy, że zostanie się wykorzystanym, pogłębia samoświadomość, daje poczucie pozytywnego wpływu na świat wynikającego nie z mocy stanowiska, ale osoby.

Na czym polegać ma program ?

Uczestnicy przejdą kurs WE składający się z trzech linii edukacyjnych:

Linia 1 – trening warsztatowy

Wprowadzenie warsztatowego w metodykę WE, czyli:

Treningu rozwoju empatii poznawczej i emocjonalnej – 2 x 2 dni w formie warsztatowejTreningu współpracy zespołowej – 4 dni w formie warsztatowejTreningu specjalistycznego (osobno dla mentorów, nauczycieli akademickich oraz młodych pracowników/studentów) – 2 dni

Linia 2 – nauka w działaniu

Część kursu polegająca na nauce w działaniu odbywać się będzie w zespołach zadaniowych, w skład których wejdą: jeden mentor, jeden nauczyciel akademicki, dwóch studentów oraz dwóch młodych pracowników. Stworzą oni zespół oparty na zasadach WE, który zaplanuje i zrealizuje projekt zaspakajający określoną ważną potrzebę społeczną, angażując przy tym inne osoby spoza swojego grona. Terenem działania mogą być społeczności lokalne, firmy lub instytucje edukacyjne. Przykładowo –zespół zadaniowy może zaprosić kilku pracowników lokalnego oddziału firmy sponsora do określenia istotnej dla nich lokalnej potrzeby społecznej, lub tez np. może uruchomić poprzez spotkania i media elektroniczne ruch rodziców na rzecz rozwijania empatii w szkole.

Programy lokalne mogą dotyczyć przykładowo aktywizacji młodzieży, pomocy osobie lub grupie osób znajdujących się w szczególnie trudnej sytuacji, upiększanie miejscowości itp. Przedmiot działania zespołów zadaniowych musi być istotny zarówno dla realizatorów, jak też innych zaproszonych uczestników akcji oraz dla sponsorów.

Praca zespołów będzie odbywała się pod okiem doświadczonych animatorów Powszechnej Akademii Młodzieży oraz trenerów Grupy TROP, która objęła akcję patronatem merytorycznym oraz udostępniła swój know-how. Przedmiotem refleksji będzie nie tylko sposób przeprowadzenie akcji, ale też proces budowania zespołu w oparciu o przećwiczone wcześniej zasady WE.

Linia 3 – animatorska

•    Warsztat pt. „Jak rozpowszechniać postawy i umiejętności WE w realiach zawodowych″ – 2 dni
•    Współorganizowanie działań popularyzatorsko-medialnych,
•    Wizyty studyjne u animatorów związanych z ASHOKA

Zjazd podsumowujący program, prezentacja projektów, budowanie dalszych planów.

Kurs trwać będzie ok. roku. Część wstępną planujemy na okres 5 miesięcy, od października do marca 2012 roku.  Etap 2 i 3 planujemy zakończyć do czerwca 2012 roku.

Wolontariusze UEFA Euro 2012 liderami w swoich społecznościach lokalnych

Na wolontariat przy EURO 2012 zgłosiło się około trzydziestu tysięcy osób. W rozbudowanym procesie wyselekcjonowano kilka tysięcy wolontariuszy, którzy przeszli dość rozbudowane szkolenie. Doświadczyli oni zaangażowania w wielkie, międzynarodowe wydarzenie, pracy w ramach nowocześnie zarządzanej organizacji i aktywnego uczestnictwa w procesie tworzenia się silnego kapitału społecznego. Przeżyli budowanie wspólnoty setek osób nastawionych proaktywnie, dających sobie wzajemnie wsparcie, sprawnie działających na rzecz wspólnej idei.

Większość z tych osób to studenci lub tak zwani młodzi dorośli przed trzydziestym rokiem życia. Studiują, pracują, rozwijają pasje, podróżują po świecie. Stanowią żywy przykład tego, że można żyć aktywnie, rozwijać swoje kompetencje społeczne, być profesjonalistami w różnych dziedzinach, aktywnie zajmować się sztuką, muzyką czy tańcem, dbać o kondycję fizyczną uprawiając nie wyczynowo różne dyscypliny sportu.

TEGO NIE MOŻNA ZMARNOWAĆ. W Polsce debatuje się nad tym, że młodzież jest bierna, studenci kompletnie nie przygotowani do nowoczesnego rynku pracy i zaangażowania społecznego. Z badań wynika, że podstawowym problemem Polaków jest brak umiejętności budowania kapitału społecznego, niskie poczucie własnej wartości przejawiające się w braku otwartości, postawach dyskryminacyjnych, roszczeniowości, etc. A tu mamy niezwykły „zasób” – społeczność naturalnych liderów, aktywistów i profesjonalistów.

We wrześniu 2012 roku na zlecenie Spółki EURO 2012 trenerzy Grupy TROP działający w ramach Powszechnej Akademii Młodzieży w Gdańsku, Poznaniu, Wrocławiu i Warszawie przeprowadzą dla wyselekcjonowanej grupy około 60 wolontariuszy warsztaty rozwoju kompetencji liderskich. Zgłosiły się na nie osoby chcące zintegrować i zaangażować w działania na rzecz społeczności lokalnych jak największą ilość kolegów i koleżanek zaangażowanych w wolontariat przy mistrzostwach EURO. W czerwcu odbyły się krótkie warsztaty inicjujące przedsięwzięcie. Okazało się, że naszym wspólnym celem jest wsparcie entuzjazmu, zapału, chęci tworzenia pozytywnych faktów społecznych, budowanie przyjaznych relacji z innymi narodami. Pojawiła się szansa na przekucie wyjątkowego, ale jednorazowego doświadczenia w ruch społeczny, animowany i organizowany podmiotowo przez młodych, aktywnych byłych wolontariuszy.

Trenerzy TROP pracują z korporacjami, firmami rodzinnymi, organizacjami pozarządowymi, szkołami, uczelniami, środowiskami wiejskimi, itp. Rdzeniem większości programów rozwoju umiejętności liderskich jest rozwijanie meta-kompetencji takich jak podmiotowość, współpraca oparta na empatii, umiejętność przekształcania własnych marzeń i pomysłów na skuteczne, profesjonalne realizowane projekty. Mamy wypracowaną metodologię, w wyniku której uczestnicy warsztatów uwalniają marzenia, zamieniając je w koncepcje i plany, a następnie przeprowadzają autorskie przedsięwzięcia aktywizacji społecznej.

Szukamy sojuszników, którzy zainteresowani byliby wsparciem działań rodzącego się ruchu wolontariuszy EURO 2012. Szukamy osób, które zaangażowałyby się osobiście, organizacji i firm, które mogłyby wesprzeć merytorycznie i finansowo pomysły młodych liderów (np. zloty wolontariuszy, działania na rzecz rozwoju przedsiębiorczości, aktywnego stylu życia, przeciwdziałania wykluczeniu itp.). Szukamy partnerów, którzy w ramach prowadzonych przez siebie ważnych projektów społecznych potrzebują dopływu młodzieńczej świeżości i zaangażowania. To niepowtarzalna szansa na zdyskontowanie najlepszego aspektu tego, co zdarzyło nam się w Polsce przy okazji Mistrzostw Europy w piłce nożnej 2012.

Projekt „Zostań liderem w CISV*”

Projekt „Zostań liderem w CISV” powstał z myślą o młodych ludziach, którzy są nie tylko ciekawi świata, ale mają w sobie potrzebę pokazywania tego świata innym. Dzięki współpracy międzynarodowej organizacji pozarządowej CISV building global friendship oraz Powszechnej Akademii Młodzieży stworzyliśmy program warsztatów, które przygotują młodych ludzi do tego by być mądrym dorosłym, czyli by pracować z dziećmi i młodzieżą w oparciu o bliskie nam wartości takie jak dialog, współpraca, empatia, zaufanie, aktywność i inicjatywa.

CISV prowadzi swoją działalność przede wszystkim przez organizowanie międzynarodowych obozów dla dzieci i młodzieży wieku od 11 do 18 lat na całym świecie. Delegacje wyjeżdżające na wyjazdy są niewielkie (4-6 osób) i razem z liderem (w wieku 21+) przygotowują się do obozów już pół roku przed wakacjami. A wszystko po to by nie tylko miło spędzić letni czas, ale przede wszystkim po to by wspólne z młodymi ludźmi z całego świata wspólnie gotować, tańczyć i rozmawiać o ważnych dla nich tematach. Więcej o CISV i programach, które możemy Ci zaproponować możesz dowiedzieć się na stronie http://www.cisv.org.pl/. Podstawową ideą PAM jest z kolei praca z liderami pracującymi na rzecz młodzieży  w różnych organizacjach i środowiskach. Wspólne doświadczenia wykorzystaliśmy aby stworzyć cykl warsztatów w programie  „Zostań liderem w CISV”.

Dzięki zaproponowanym warsztatom chcemy dać młodym ludziom szansę by lepiej poznali samych siebie i potencjał, który mogą wykorzystywać na uczelni, w pracy, w domu czy na wyjazdach CISV. Nasza propozycja skupia się na tworzeniu relacji w oparciu o komunikację bez przemocy oraz współpracę opartą na empatii. Dzięki temu w trakcie warsztatów dajemy młodym liderom umiejętności, które są tak potrzebne aby żyć wśród ludzi i czerpać z tworzonych relacji siłę i radość.

Pracując w CISV od wielu lat wiemy jak ważna jest dla dzieci rola lidera. Na czas wyjazdów to młodzi liderzy stają się dla dzieci trochę rodzicami, którzy przytulą kiedy jest smutno, trochę przyjaciółmi, z którymi można się powygłupiać, ich opiekunami, którzy mają im zapewnić poczucie bezpieczeństwa, ale bardzo często też idolami, którzy dają przykład tego jak żyć. Na tych młodych ludziach podejmujących wyzwanie, by doświadczyć przygody z CISV w USA, Indiach czy Norwegii razem z grupą dzieci oddanych pod ich opiekę, spoczywa ogromna odpowiedzialność co przekażą dzieciakom na takich wyjazdach. Często przez 3 tygodnie mogą dać dzieciakom dużo więcej niż nauczyciel przez cały rok szkolny. Chcemy pomóc tej odważnej młodzieży z pięknymi sercami, aby pewniej i mądrze realizowała wyzwanie, które podejmuje.

Dlatego z myślą o tym by pracować z dziećmi nie poprzez przekazywaną wiedzę, ale poprzez zdrowe relacje, które z nimi budujemy stworzyliśmy program „Zostań liderem w CISV”. Zapraszamy do spotkania i rozmowy z nami, wszystkich, zainteresowanych pracą z młodzieżą i tym by rozwijać siebie po to by lepiej umieć przekazywać wiedzę o świecie, nie tylko w ramach CISV. Chętnie opowiemy o możliwościach jakie daje CISV i zaproponujemy warsztaty, które mogą Cię zainteresować i zainspirować.

Cykl warsztatów obejmuje następujące tematy:

współpraca oparta na empatii, czyli jak współpracować z ludźmi i mieć z tego dużą satysfakcjękomunikacja, czyli jak mówić żeby Cię słuchano i jak słuchać żeby usłyszećja – ty – my, czyli o dynamice grupowej i rolach grupowychkreatywność, czyli jak wykorzystać Twoje pomysły by stworzyć niezapomniane zajęcia lub imprezę dla dzieci, młodzieży, a może Twoich przyjaciółróżni ludzie – różne kultury, czyli jak przygotować siebie i innych do przetrwania w wielokulturowym środowiskubyć liderem, czyli o umiejętnościach przywódczych

W ramach PAM oferujemy także warsztaty rozwoju osobistego takie jak:

jak zrealizować swoje marzenia, czyli Twoje mocne strony i sposoby ich wykorzystania we współpracy z innymiserce czy rozum, czyli o podejmowaniu decyzji – jak sprawić, żeby zawsze pójść właściwą drogą

*Children’s International Summer Villages (Międzynarodowe Letnie Wioski Dziecięce).

TAGS:Pam Strefa Powszechna odzie

<<< Thank you for your visit >>>

Hot Websites